เพลิงเสน่หาจอมมาร

ตอน 1

แสงสีในยามค่ำคืนคือแรงดึงดูดคนเมืองกรุง ดีดดิ้นก้าวจากเคหะสถาน เพื่ออาบแสงจันทร์ในยามราตรีได้ไม่ยากเย็นนัก เช่นหนุ่มสาวคู่หนึ่ง หนุ่มนั้นชดช้อยดุจสตรีชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ดูเหมือนควรมาดแมน ลึกๆ แล้วแอบใจสาวไว้ภายใต้ใบหน้าหล่อเนี๊ยบเฉียบคม เพียงแค่ก้าวย่างลงจากรถยนต์คันหรู เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ จนคอแทบแห้ง หนำซ้ำสาวๆพวกนั้นทอดสะพานโดยการทิ้งสายตาเชิญชวนไม่ขาดระยะ

            “นางจัสมินดูนางชะนีพวกนั้นสิ ส่งสายตาให้ฉันสิสยองยิ่งกว่าสึนามิถล่มอันดามัน” คณาทิป กันตินันท์ เจ้าของนิตยสารแฟชั่นและอัปเทรนด์การแต่งตัวเท่าทันโลกล้ำสมัย เขาแสดงท่าทีสะบัดร้อนสะบัดหนาวราวกับตัวบุ้งโดนผิวเนียนไม่ปาน

            “แมนไว้เจ้อดทนอีกนิด” มะลิ ชนกานต์เอ่ยเตือนสติเจ้านายหนุ่ม ไม่สิหนุ่มภายนอกข้างในสาว  

            “นั่นสินะ” คณาทิปเชิดหน้าแข็งขึงแสร้งมาดแมนให้กับลูกน้องคล้องแขน เขาต้องปฏิบัติอย่างสมเกียรติในการปรากฏตัวในงานแฟนซีพิงค์ หน้ากาก ทุกคนต้องแต่งกายสีชมพู เพราะนี่คืองานขอบคุณสื่อมวลชนทุกแขนง ถูกจัดขึ้นโดยห้องเสื้อชื่อดัง กานต์ดา (karnda) ห้องเสื้อโด่งดังในของไทยราคาชุดที่ใช้แสดงบนเวที ตาสีตาสาหาเช้ากินค่ำมีหรือจะมีปัญหาสอยลงมาสวมบนสรรร่าง

สังคมภายนอกต่างไม่ทราบถึงรสนิยมของ คณาทิป กันตินันท์ เขาคือชายหล่อเหลาหัวใจสาว มีเพียงสังคมวงในเข้าใจทุกคนต่างทราบเกี่ยวกับรสนิยมชอบร่างแมนล่ำเข้าชายฟันดาบ คณาทิปจัดได้ว่าเป็นผู้ชายหล่อตี๋ ขาวสะอาดดูดีทุกกระเบียดนิ้ว ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าล้วนใช้สินค้าแบรนด์เนม ชื่อก้องโลกทุกชิ้นลูกน้องในบริษัท ไทม์ไลน์ แฟชั่น ต่างทราบกันทั่วถึง

“อยู่ในงานห้ามเรียกฉันเจ๊คณาเด็ดขาดยัยจัสมิน” คณาทิปเตือนลูกน้องสาวคนสนิทบ้าง

“แหมเจ๊คณา อุ้ย พี่ทิปก็มันเคยปากนี่นา พี่ยังเรียกจัสมินจนชินปากทั้งที่ไม่ใช่ชื่อของมะลิซะหน่อย” ลูกน้องสาวแย้ง เจ้ารูปหล่อที่เธอแอบปลื้มในทีแรกที่ก้าวเข้ามาสมัครงาน ทุกวันนี้กลายเป็นเพื่อนสาวคนสนิทไปแล้ว

“ฉันชอบความเป็นอินเตอร์ย่ะ”  เจ้านายย้ำรสนิยม

“แต่มะลิชอบชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้นี่คะดูขลังดี”

“ฉันจะเรียกอย่างนี้ใครจะทำไม เอาน่าเว้นฉันไว้สักคน ฉันจ่ายเงินเดือนหล่อนนะยะ” คณาทิปยกเอาเรื่องเงินเดือนมาขู่

“อุ้ย...ยกเรื่องนี้มาอ้างมะลิคงไม่กล้าขัดหรอกค่ะ” ยินยอมโดยดีจะเรียกอะไรก็เล่นเถอะ ขอให้จ่ายเงินเดือนพอ

“ชื่อหล่อนมันเชยสิ้นดี ไม่สมกับเป็นคอมลัมนิสแฟชั่นนิสต้าเอาซะเลยรู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น ดีนะที่ฉันไหวตัวทันเรียกหล่อนให้ใช้ชื่อจัสมินในการเขียนคอลัมด์” คณาทิปโต้กลับจีบปากจีบคอ โดยระบุให้มะลิใช้ชื่อในการเขียนคอลัมว่าจัสมิน

โต้เถียงถึงชื่อเสียงในวงการและชื่อตามบัตรประชาชนเสร็จทั้งสองสาว เอ้ย...หนึ่งหนุ่มหนึ่งสาว สาวเท้าก้าวเดินเข้าไปในงานพร้อมกับสวมหน้ากากขนนกไสวลงบนดวงหน้า วันนี้มะลิปรากฏกายในชุดฝีมือการจัดสรรจากสไตลิสต์ส่วนตัวของคณาทิปบรรจงคัดเลือกชุดเดรสยาวเกาะอกคอวีสีชมพูปักเลื่อมพราวระยับทั้งตัวจากห้องเสื้อแบรนด์ไทยของคุณกานต์ดาเจ้าของงานครั้งนี้ งานนี้เลือกสวมใส่เอาใจเจ้าของงานสุดๆ

ทั้งที่ปกติมะลิไม่เคยมีรสนิยมใช้ของแพงแบรนด์เลิศหรู แม้ทำงานอยู่ในวงการแฟชั่นเกือบห้าปีนับแต่เรียนจบ สื่อสารมวลชน ด้วยคุณสมบัติเจ้าของสำนักพิมพ์เล็งเห็นคุณค่าพึงใจมะลิจึงได้เข้าร่วมงานกับ สำนักพิมพ์ไทม์ไลน์ แฟชั่น ได้ค่ำหวอดในวงการหนังสือผู้นำแฟชั่น อัปเทรนด์การแต่งตัวสำหรับชายหญิงวัยทีนยันวัยผู้ใหญ่ เน้นหนักผู้หญิง องค์ประกอบการแต่งตัวเสริมความงามผู้หญิงมักมีรายละเอียดเยอะกว่าชาย

“ฉันว่าหล่อนสวยล้ำฉันเกินไปนะยะยัยสาวไทยหุ่นฝรั่ง กินถั่วฝักยาวมาเกิดหรือไง” ขณะเดินเคียงคู่ไปด้วยกันคณาทิปแอบเหน็บมะลิกลายๆ ทั้งที่ยังเชิดหน้าอย่างงดงาม

“แหมพี่ทิปพ่อแม่ทำมาดีก็อย่างนี้ล่ะ” มะลิเย้ยกลับ

มะลิพกความสูงถึง 179 เซนติเมตรเกินมาตรฐานสาวไทยอยู่ซักหน่อย หญิงสาวรับดีเอ็นเอความสูงมาจากบิดา และสอดรับความสวยคมมาจากมารดา หุ่นรูปร่างดูแลด้วยตัวเองอย่างละเอียดมีระเบียบด้วยการดูแลสุขภาพ อาหารการกิน ออกกำลังกายสม่ำเสมอด้วยการฝึกโยคะร้อนในทุกเช้าที่ตื่นลืมตา ในทุกเช้าหญิงสาวก็จัดแจงกับตัวเองด้วยท่าโยคะยากๆ เรียกเหงื่อก่อนเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ เพื่อรักษาทรวดทรงองเอว 36-25-36 หุ่นขนาดนี้ถ้าคณาทิปไม่มีรสนิยมเสพเพศเดียวกันมะลิคงเสร็จคณาทิปตั้งแต่ก้าวแรกที่ก้าวเข้ามาทำงานใน ไทม์ไลน์ แฟชั่นแล้วกระมัง

ชุดสีชมพูหวานกลีบกุหลาบยาวกรอมเท้าคลุมส้นสูงสีชมพูห้านิ้ว ความจริงสไตลิสต้องการให้มะลิสวมรองเท้าสูงถึงเจ็ดนิ้ว หากไม่กลัวคณาทิปที่มีความสูง 180 เซนติเมตรอับอายละก็คงจัดไปแล้ว

 “ดูซิหล่อนสูงอย่างกับเปรตนางศรัญญายังอุตริ จะให้หล่อนใส่รองเท้าสูงเจ็ดนิ้ว มันบ้าชัดๆเท่ากับฆ่าฉันทั้งเป็น” ศรัญญา หรือชื่อจริงสรัล สไตลิสมือหนึ่งแห่งนิตยสารไทม์ไลน์ แฟชั่น อีกตำแหน่งหนึ่งคือสไตลิสต์ส่วนตัวคณาทิปนั่นเอง ส่วนเมคอัพอาร์ติสซึ่งเนรมิตให้มะลิสวยหวานเย้ายวนเข้ากับธีมงานชมพูพริ้งพรายก็คือทรงกรด ที่ไปเปลี่ยนชื่อตัวเองให้เป็นทรงสมัย แต่ไม่กล้าเปลี่ยนในบัตรประชาชนเพราะเกรงบุพการีเสียใจ ทั้งที่พ่อแม่บังเกิดเกล้าก็รู้เต็มอกเต็มใจทรงกรดเปลี่ยนไปตั้งแต่วัยหัวเกรียน

ขณะทั้งสองเดินขึ้นไปในโรงแรม อีกร่างหนึ่งทรงสง่าภูมิฐานในเสื้อผ้าแบรนด์ดี ได้ย่างเท้าก้าวเข้ามาในสูทหรูสีชมพูอ่อน ใครช่างคิดธีมงานให้ผู้ชายใส่สูทสีพู น่าอายสิ้นดี ชายหนุ่มลอบคิดอย่างอารมณ์ขุ่น

บนดวงหน้าสวมหน้ากากสีดำเท่ห์สมกับรูปร่างสูงล่ำไหล่ผึ่งผาย ข้างกายกาดิล การ์ริสม็อง หนุ่มร้อนแรงจากดินแดนแฟชั่นมาแรงทุกองศาอย่างฝรั่งเศส วันนี้ไร้เงาทีมงานมืออาชีพร่วมเดินทางมาด้วย ชายหนุ่มหนีเที่ยวเพียงลำพังร่วมสองสัปดาห์ก่อนหน้ามีการจัดงานนี้ เมื่อสองวันก่อนเลขาส่วนตัวโทรข้ามประเทศเตือนเขาเพื่อให้มาร่วมงานเพราะทาง บริษัทการ์ริสม็อง โมเดลลิ่งที่เขาดำรงตำแหน่งซีอีโอ ถูกเชิญให้มาร่วมงานในฐานะบริษัทโมเดลลิ่งที่ได้ส่งนางแบบนายแบบร่วมเดินแฟชั่นโชว์ยังประเทศไทย ชายหนุ่มจึงนั่งเครื่องตรงมาจากภูเก็ตอย่างฉิวเฉียด ทั้งๆ ที่เป็นช่วงเวลาพักผ่อน

ร่างสูงสง่างามบวกอาภรณ์บนเรือนกายไม่พร่องสาวเท้าตามสองหนุ่มสาวที่เดินนำหน้า อาดิลเพลิดเพลินกับท่วงท่ายักย้ายส่ายสะโพกของแม่สาวหุ่นดีจัด หุ่นดีขนาดนี้น่าทาบทามให้เป็นนางแบบที่โมเดลลิ่งของเขา งานเจ้าหล่อนคงชุกแทบจัดคิวไม่ทัน ขนาดนางแบบหลายสิบชีวิตในโมเดลลิ่งยังไม่มีใครพกพาหุ่นบาดใจ ยั่วยวนเท่าแม่หน้ากากขนนกสีขาวนี้ได้เลยสักคน

เขากำลังนึกอะไรค่อนข้างลึกล้ำเกิดเหตุกายสั่น จังหวะความคิดกระเจิงทำให้เขาชนกับแม่สาวร่างสะโอดสะอง ที่เขากำลังคิดลึกถึงลีลาเร่าร้อนบนเตียงกว้างในห้องนอนหรูหราของเขา บนคอนโดหรูยังถนนชองป์เซลิเซส์ ร่างหญิงสาวเซไปด้านหน้าเกือบคะมำ

“ขะ...ขอโทษครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษด้วยภาษาอังกฤษ

“เดิน...” คณาทิปเป็นคนโพล่งปากออกมาก่อนมะลิ ยังไม่ทันได้ต่อว่าเจ้าของร่างที่ชนลูกน้องสาวของจน เมื่อหันหน้าไปพบเจ้าของเสียงทุ้ม คณาทิปถึงกับอ้าปากค้าง ทั้งที่เห็นอีกฝ่ายผ่านหน้ากากสะดุดตาเข้มแข็งสีดำ คาดเดาด้วยสายตาชายหนุ่มภายใต้หน้ากากนั้นคงหล่อเหลา ด้วยเสน่ห์ที่ทะลุผ่านหน้ากากคณาทิปสัมผัสได้พลังอันทรงอานุภาพนั้น  

“ขอโทษอีกทีครับ พอดีผมไม่ค่อยรู้ทาง” เขายังใช้ภาษาสากลกับคนทั้งสอง

“อ๋อ งั้นหรือคะ” มะลิเอ่ยอย่างเข้าใจ เขาคงเป็นแขกต่างประเทศที่ถูกเชิญมาร่วมงาน อาจไม่คุ้นกับสถานที่มะลิจึงไม่คิดถือสา