19
1419 คำ
หมับ~!
“ว๊ายยย!!”ฉันร้องตกใจสะบัดมือออกจู่ๆมีคนมาจับมือ
“บีกัน!”
ผมจับดึงมือลิซ่าให้เดินแยกออกมาจากตรงนั้น คนเยอะแบบนั้นคงคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมพาลิซ่าเดินออกมาแถวลานจอดรถด้านหลัง
“ปล่อย”ฉันดึงมือตัวเองออก มองบีกันยืนมองหน้าฉันเหมือนกัน
“เธอมากับมันทำไม”ผมขมวดคิ้วถาม รู้สึกไม่พอใจโคตรๆตั้งแต่เห็นไอไนท์มารับลิซ่าที่คอนโด แถมมันยังเยาะเย้ยผมอีก!
“ทำไมจะมาไม่ได้ นายมีสิทธิ์อะไรมาห้าม”ฉันถามกลับ บีกันดูโมโหนะแต่ไม่รู้เป็นบ้าอะไรมาโมโห
“ฉันง้อเธออยู่ แล้วเธอจะไปยุ่งกับมันทำไมวะลิซ่า!”
“แล้วฉันต้องมานั่งรอนายคนเดียวหรอ!”
ผมกำหมัดแน่นข่มอารมณ์มองลิซ่าเม้นหน้าไม่สนใจผม ทีกับไอไนท์ไม่เห็นเป็นแบบนี้เพราะแค่โกรธผมอยู่หรอวะ
“นายแพ้ไม่เป็นสินะถึงมาพูดแบบนี้”ฉันพูดหน้านิ่งๆมองมือบีกันกำแน่นสายตาก็โมโหมากด้วยสิ
“แล้วทำไมฉันต้องแพ้คนอย่างไอไนท์วะ!!”
“ไนท์นิสัยดีกว่านายอีกไง!”ฉันตะคอกขึ้นเสียงกลับ
“ทำไมวะห่ะ!!”ผมขึ้นเสียงใส่ลิซ่าเพราะโคตรโมโห แล้วที่ผมมาตั้งใจง้อคืออะไร
“ถ้าโมโหมากก็กลับไป ฉันเบื่อ!”ฉันผลักอกบีกันแล้วหันหลังเดินหนี ขืนอยู่ได้ทะเลาะกันไม่จบแน่
หมับ~!
“เธอจะไปไหนยังคุยไม่รู้เรื่องเลย!”
“ปล่อย! ไม่อยากคุยด้วยถ้าเป็นแบบนี้อยู่!”
ผมถอนหายใจหงุดหงิดจับดึงแขนลิซ่าไว้แน่น ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะใครก็เพราะลิซ่าดันมากับไอไนท์ แล้วไอไนท์ดันมากวนตีนผม
“เธออยากไปหามันมากขนาดนั้นเลยอ่อ”
“ใช่!”ฉันตอบเสียงดังประชดบีกัน
“ไม่ให้ไป!”
ฟึบ~!
ผมจับอุ้มลิซ่าพาดบ่า ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยให้กลับไปหาไอนท์แน่นอนยังไงลิซ่าก็ต้องกลับไปกับผมคนเดียว
“บีกันปล่อย!”ฉันพูดแล้วทุบหลังบีกัน
“ฉันไม่อยากกลับกับนาย ฟังไม่รู้เรื่องหรอ!!”
“ปล่อย!!”
ผมไม่สนใจคำพูดลิซ่ารีบเดินไปที่รถ โชคดีที่คนแถวนี้ไม่มีเพราะเข้าไปด้านในหมด ผมจะได้จัดการลิซ่าง่ายๆ
ฟุบ~!
ผมปล่อยลิซ่าลงแล้วจับบังคับให้เข้าไปนั่งในรถ ต่อต้านผมยังไงก็สู้แรงไม่ได้อยู่ดี
“นั่งเฉยๆก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนลิซ่า!”
“…………….”ฉันเงียบมองหน้าบีกันพูดน้ำเสียงข่มขู่และปิดประตูใส่ ฉันถอนหายใจหนักๆที่ต้องจำยอมแบบนี้
ผมขึ้นมานั่งบนรถมองลิซ่าเมินหน้ามองออกไปข้างนอก ผมยังไม่ขับรถออกไปไหนเพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุถ้าทะเลาะกันอยู่
“เลิกยุ่งกันสักทีเถอะ ต่างคนต่างอยู่สักที”ฉันฮึบเก็บอาการแล้วหันมาพูดกับบีกัน
“ไม่! ฉันไม่ปล่อยให้เธอไปอยู่กับมันหรอก”ผมตอบน้ำเสียงจริงจังไม่มีทางที่ผมจะยอมแพ้ไอไนท์เด็ดขาด
“ทำไมจะอยู่ไม่ได้ในเมื่อไนท์ดูแลฉันดีกว่านายอีก อีกอย่างนะที่นายทำตัวแบบนี้ฉันยิ่งไม่ชอบ!”
“เธอไม่มีทางไปหามันได้หรอกลิซ่า!!”
“เพราะนายเป็นแบบนี้ไงเอาแต่ใจไม่ฟังเหตุผลไม่ฟังอะไรเลย ฮึก~! ฉันเหนื่อยฉันอยากหนีไปไกลๆเลยเข้าใจมั้ย!ฮึกฮื่อออ~!”ฉันพูดทั้งน้ำตามันกลั้นไม่อยู่แล้ว ฉันเสียใจนะมากด้วย
ปัง~!!
ผมทุบพวกมาลัยระบายอารมณ์หันมองลิซ่าก้มหน้าร้องไห้หนักสะอึกสะอื้น หงุดหงิดตัวเองชิบหายที่ทำให้ลิซ่าร้องไห้อีก
“โอเค ขอคุยดีๆขอร้อง”ผมเอือมจับมือลิซ่า
ฉันพยายามกลั้นให้หยุดร้องไห้แต่ทำไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงที่ร้องเพราะฉันอุตส่าห์อดทนเก็บมาตั้งนาน
“มานี่ ลุกมานี่”ผมจับดึงตัวอุ้มลิซ่าข้ามฝั่งมานั่งบนตัก ตัวลิซ่าเบาผมอุ้มได้สบายไม่ลำบากเท่าไหร่
“อย่ามาจับ”ฉันปัดมือบีกันออกจับขาอ่อนฉันน่ะสิ เผลอไม่ได้เลยนี่ฉันร้องไห้เสียใจอยู่นะ
“นั่งคร่อมดีๆ”ผมจับถกกระโปรงลิซ่าขึ้นนั่งคร่อมลำบาก ไม่ได้ใส่ซับในหน่อยหรอวะมากับไอไนท์
“บีกัน!”ฉันตกใจรีบปัดมือบีกันออก ถกบ้าอะไรจะขึ้นไปกองบนเอว
“ก็มันตึงถกขึ้นดีแล้ว ไม่ทำอะไรหรอกเธอร้องไห้ขี้มูกโปร่งอยู่”ผมหยิบทิชชูมาซับน้ำตาให้ลิซ่า อารมณ์ตอนนี้ใครจะมานั่งหื่นใส่
“นายเป็นแบบนี้ตลอดเลยบีกันชอบใช้อารมณ์รุนแรง เมื่อไหร่นายจะไม่ใช่อารมณ์กับฉัน”
“ขอโทษวันหลังจะไม่ทำอีก ฉันแค่ไม่ชอบที่เธอไปไหนมาไหนกับไอไนท์ ฉันกำลังง้อเธออยู่ อยากให้กลับมาแต่พอเห็นเธอไปกับมัน ฉันก็ไม่ชอบไง”
“แต่ฉันกับไนท์เป็นเพื่อนกัน”ฉันบอกบีกันด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่มันไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนไง”ผมมองลิซ่าสีหน้าแบบนี้ ลิซ่าก็รู้แต่ก็ยังไปกับมัน แล้วผมจะอดทนได้ยังไง
“วันนี้ฉันทักหา โทรหาทั้งวันทำไมเธอไม่ยอมตอบ จนฉันต้องตามมาถึงที่นี่”ผมพยายามโทรหาตั้งแต่เห็นลิซ่าออกไป แต่ลิซ่าเมินไม่ตอบอะไรเลยจนผมหงุดหงิด
“ตามมาหรอ?”ฉันทำหน้างงมองบีกันพยักหน้าตอบ รู้ได้ยังไงฉันไม่ได้ลงสตอรี่เลยนะวันนี้
“ถามเจนนี่มาถึงรู้ว่าเธอมาที่นี่”ผมทักไปหาเจนนี่เพื่อนลิซ่า กว่าเจนนี่จะยอมบอกผมก็พยายามอยู่เหมือนกัน
“แต่นายไม่ควรพูดไม่ดีกับฉันนะแบบเมื่อกี้”
“เธอเองก็พูดไม่ดีนี่”
ฉันมองบีกันทำหน้ารู้สึกผิดนะแต่ก็ดูไม่ยอมเหมือนกันที่เถียงน่ะ ตอนนี้สงบสติอารมณ์ได้แล้วสินะถึงทำหน้ารู้สึกผิดออกมา
ครืดดดดด ครืดดดดด
“ไอไนท์”ผมมองมือถือลิซ่า
“เธอกลับกับฉันได้มั้ยลิซ่า”ผมมองลิซ่าวางมือโอบเอวไว้ ไม่อยากให้ไปเลยอยากให้อยู่กับผม
“……………”ฉันเงียบเพราะอึ้งอยู่บีกันทำหน้าอ้อนมาก แบบมาก! ฉันพยายามใจแข็งฝืนไว้ก่อน
“มือนายอยู่นิ่งๆบ้างเถอะ”
ผมแค่ลูบขาอ่อนเองก็คนมันคิดถึงไม่ได้จับแตะตัวมานานแล้ว ลิซ่าหวงตัวพึ่งยอมให้ผมได้จับก็วันนี้
“ลิซ่าอย่าไปเลยนะ ขอร้องอย่าไป”
ฉันมองบีกันหน้าดูอ้อนเดี๋ยวโอบเอว เดี๋ยวจับขานู่นนี่นั้นไปเรื่อยไม่ยอมปล่อยให้ลุกหนีไปไหน เห้อ~! เอาไงดี
“ว่าไงไนท์”
[ลิซ่าอยู่ไหนหายไปนานแล้ว]
“ขอโทษนะไนท์ฉันปวดท้องเลยกลับมาก่อน”
[อ้าวหรอ จริงใช่มั้ย]
“ใช่ ฉันนั่งรถกลับมาแล้วขอโทษนะ”
[อ่อโอเค] ไนท์พูดจบตัดสายลิซ่าทิ้งทันที
“พอใจยัง”ฉันถามบีกันนั่งยิ้มพอใจกับที่ฉันโกหกไนท์ไป
“โอเค แค่เธออยู่กับฉันก็พอ”ผมโคตรจะพอใจที่ลิซ่ายอมไปกับผม
“ปล่อยด้วยจะไปนั่ง”ฉันยันเข่าถกกระโปรงลงแล้วข้ามไปฝั่งคนนั่ง
“งั้นกลับคอนโดเลยแล้วกัน”ผมขับรถกลับคอนโด ตอนนี้ลิซ่ายอมมากับผมก็แปลว่าผมยังมีสิทธิ์ที่จะได้กลับมาคืนดีอยู่
@คอนโด
“ขึ้นไปห้องฉันมั้ย”ผมถามลิซ่ากำลังเดินเข้าคอนโด ตั้งแต่รู้จักกันมาลิซ่ายังไม่เคยเข้าห้องผมเลยสักครั้ง
“ไม่ดีกว่า”ฉันปฏิเสธ เพราะบีกันต้องมีแผนเจ้าเล่ห์แน่ๆชวนขึ้นห้องแบบนี้
“ไปเถอะ อยากให้ไป”
“นายจะหลอกล่ออะไรฉันอีกหรือป่าวเนี่ย”
- ผู้เขียน
