“แล้วถ้า….ฉันเลิกเจ้าชู้ล่ะ เธอจะหายโกรธมั้ย”
“ทำเพื่ออะไร นายต้องการอะไร”ฉันมองหน้าบีกัน ดูอำอึ้งไม่รู้จะเอายังไงกันแน่ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
“ไม่รู้ไม่แน่ใจ แต่แค่รู้สึกไม่อยากให้เธอไปไหนเข้าใจปะวะ”ผมพูดออกไปตามที่คิด ใจมันไม่อยากให้ลิซ่าไปไหนต่อให้โกรธอยู่ก็เถอะ
“พูดดีๆไม่เป็นหรอบีกัน”ฉันขมวดคิ้วถาม พูดสุภาพกับฉันยากมากหรอ พูดเหมือนจะหาเรื่องตลอด
“แล้วเรื่องวันนั้นฉันขอโทษ ฉันขอโทษเธอจริงๆที่ไม่ฟังและทำร้ายเธอ…….คือ…คือพูดไม่ถูกแต่รู้สึกผิดจริงๆ”
ฉันนั่งฟังบีกันพูด รู้สึกผิดจริงหรอแต่ก็ดูบีกันรู้สึกผิดจริงๆนะ เห้อ~! ทำแบบนี้ฉันกลัวใจตัวเองจังเลย
“ที่นายบอกไม่อยากให้ฉันไปไหน หมายความว่ายังไง”
“อยากอยู่ด้วยเหมือนเดิม ฉันชอบเวลาอยู่กับเธอ”ผมมาคิดดูแล้วเวลาอยู่กับลิซ่า ผมไม่ได้รู้สึกเหมือนอยู่กับผู้หญิงคนอื่น กับลิซ่าเวลาไม่เจอผมจะคิดถึงอยู่ตลอด
“อยากอยู่กับฉัน แค่เซ็กส์หรอ?”
“ไม่ใช่แบบนั้นดิลิซ่า อยากอยู่ด้วยกันอยากคุยด้วยจะได้เข้าใจกัน”
“แล้วทำไมพึ่งมาขอโทษ หลายวันที่หายไปนายไปอยู่ไหนมา”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกเลยว่าผิดหวัง เพราะก็แอบหวังรอนะที่บีกันจะมาขอโทษเร็วกว่านี้
“ฉันติดงานที่บ้านไม่ได้ไปไหนเลย แล้วก็คิดเรื่องเธอทุกวัน จนมาวันนี้เจอเธอฉันเลยมีโอกาสพูด”
“ตอนนี้…..ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อ อยากขึ้นห้องแล้ว”ฉันลังเลใจเกินจนไม่อยากอยู่ฟังต่อ เพราะกลัวตัวเองใจอ่อน
“อืม”
ผมปลดล็อกประตูมองลิซ่าเปิดประตูรถลงไป วันนี้ผมก็ได้พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากจะพูดออกไป ลิซ่าดูไม่หายโกรธง่ายๆ แต่ผมก็เข้าใจเพราะผมเองก็ทำร้ายลิซ่ามาเยอะ
ตี๊ดดด กึก~
ฉันเข้ามาในห้องนั่งอยู่ที่โซฟา คิดเรื่องบีกันมาขอโทษและดูเหมือนจะมาง้อนะ แล้วคำที่บีกันพูดว่า อยากอยู่ด้วย นี่แปลว่า บีกันหันมาสนใจฉันแล้ว
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าไลน์กลุ่ม เรื่องนี้ฉันต้องปรึกษาเพื่อน คิดคนเดียวเดี๋ยวจะผิดพลาดอีกซ้ำๆไม่ได้
“ฮัลโหล มาเจอที่ห้องหน่อยมีเรื่องสำคัญเล่าให้ฟัง”
[ได้ เจอกัน]ทั้งสามคนในสายพูดออกมาพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย
“ลิซ่าพวกฉันมาแล้ว”
ฉันนั่งรออยู่ที่โซฟามองเจนนี่ จีซู โรสเดินเข้ามานั่ง
“ไหนเล่ามาสิ มีอะไรจะเล่า”เจนนี่มองหน้าลิซ่า เธอถึงกับมองหน้าโรสกับจีซูทันที เพราะลิซ่าดูอมยิ้มแปลกๆ
“เรื่องบีกัน คือวันนี้บีกันมาขอโทษและดูเหมือนจะง้อฉันด้วยนะ”
“ห่ะ!”ทั้งสามคนร้องตกใจออกมาพร้อมกัน
“ง้อหรอ ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ย”
ฉันพยักหน้าตอบจีซู เห็นมั้ยแม้แต่เพื่อนของฉันยังตกใจเลย เพราะบีกันมาแปลกมากวันนี้
“บีกันพูดขอโทษหลายรอบมากๆ แล้วบอกฉันอีกว่าอยากอยู่ด้วยกันอะไรประมาณนี้”
“แปลกมาก เห็นแกบอกบีกันหายไปหลายวันนึกว่าจะไม่ยุ่งกันแล้วซะอีก”โรสพูดด้วยสีหน้างง
“แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ ที่เราเจอวันนั้น”เจนนี่ถามลิซ่า
“เป็นน้าของบีกัน แต่มันอาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได้”ฉันบอกเจนนี่ บีกันอาจจะโกหกเอาตัวรอดก็ได้นี่
“แล้วแกรู้สึกยังไงตอนที่บีกันมาขอโทษ”จีซูถามลิซ่า ดูจากสีหน้าของลิซ่าเธอก็พอเดาคำตอบได้แล้ว
“พอได้ยินครั้งแรกโมโหนะเพราะตอนนั้นโกรธอยู่ ไม่อยากเจอ พอบีกันตื้อพยายามขอโทษ แล้วก็พามาส่ง ก่อนแยกกันก็พูดว่า อยากอยู่ด้วย ฉันก็ไม่แน่ใจกับตัวเอง”
ฉันมองหน้าเพื่อนทั้งสามคน สีหน้าพวกมันก็ดูตกใจและก็แปลกใจ ที่มาปรึกษาเพราะฉันลังเลใจกลัวตัดสินใจคนเดียวผิดพลาด
“แกมั่นใจหรอ”
“ฉันไม่ใจอ่อนหรอก บีกันอาจจะแค่รู้สึกผิดจริงแต่ไม่ได้คิดจะมาถึงขั้นง้อให้ไปคืนดี อาจจะแค่อยากให้หายโกรธ”
“พูดแบบนี้ก็รู้ๆกันอยู่ ลิซ่าแกฟังนะ”โรสหันหน้าเข้ามาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“พวกฉันไม่ว่าถ้าวันนึง แกกับบีกันเกิดกลับมาคุยกันหรืออาจจะดีขึ้น แต่ฉันแค่ไม่อยากให้เสียใจซ้ำๆ”โรสพูด
“ถ้าบีกันทำให้เห็นว่าอยากได้แกกลับไปจริงๆแล้วจะปรับนิสัย ปรับตัวก็ดีไป”เจนนี่พูด
“ก็จริง พวกฉันไม่โกรธหรอกถ้าแกจะกลับไปแต่ขอให้บีกันรักแกจริงๆก็พอ”จีซูพูดด้วยรอยยิ้ม
ฉันฉีกยิ้มสบายใจอย่างน้อยเพื่อนฉันก็ไม่ว่า ให้คำปรึกษาที่ทำให้ฉันรู้สึกตัดสินใจได้ดีขึ้น ตอนนี้ฉันยังไม่กลับไปง่ายๆ เพราะบีกันต้องพิสูจน์ตัวเองให้ได้ก่อน
วันต่อมา………
ก็อกๆ
“ใคร”
มีคนเคาะประตูห้องฉัน นิติหรอหรือลูกบ้านคนอื่นเคาะห้องผิด ฉันหยิบชุดคลุมใส่ทับชุดนอนเดินไปที่ประตู
“บีกันหรอ” ฉันส่องตาแมวเห็นบีกันยืนอยู่หน้าห้อง มาชั้นของฉันได้ไง สงสัยตั้งนานแล้ว
ก็อกๆ
กึก~
“มาทำไม มีอะไร”ฉันแง้มประตูถามบีกัน
“เธอพึ่งตื่นหรอ”ผมมองลิซ่าดูหน้าเหมือนพึ่งตื่น ถึงจะเห็นแค่ครึ่งหน้าก็เถอะ จะกลัวอะไรผมอีก
“ใช่ แล้วนายมีอะไร”
“ซื้อมาให้ เปิดประตูกว้างๆดิเธอจะแอบทำไม”ผมจับประตูจะเปิดออก แต่ลิซ่าดึงยื้อประตูเอาไว้
“รับไปสิ ฉันซื้อมาให้เธอ”
ฉันมองถุงอาหารที่บีกันยื่นมาให้ อารมณ์ไหนถึงซื้ออาหารมาส่งให้ถึงหน้าห้อง แต่ก็ดีฉันหิวพอดีเลย
“เห้ยๆ อย่าพึ่งปิด”ผมรีบจับประตูห้อง
“อะไรอีก”
“ฉันขอเข้าไปหน่อย”
“ไม่!”
ปัง~!
“เดี๋ยวมาหาใหม่ก็ได้ว่ะ”
ผมเดินกลับขึ้นมาบนห้อง นี่แค่เริ่มต้นผมคิดว่าจะลองดูสักครั้งจะง้อลิซ่าให้กลับมาคืนดี ผมชอบลิซ่าตั้งแต่ที่ทะเลาะล่าสุด ผมก็มานั่งคิดทบทวนตัวเองจนมั่นใจ
ชอบตั้งแต่ตอนไหนผมก็ไม่รู้ตัว รู้ตัวอีกทีพอลิซ่าจะหายไปจริงๆ ผมรับไม่ได้ กระวนกระวายตลอด ถ้ากลับมาคืนดีกัน ผมก็จะทำให้ดี
ครืดดดด ครืดดด
[วี]
“ว่าไง”
[มึงมีอะไรที่ยังไม่เล่ามั้ยครับเพื่อน]เสียงชูก้าพูดแทรกเข้ามา
“เรื่องอะไร”
[เรื่องลิซ่า มึงชอบลิซ่าจริงๆแล้วใช่มั้ย]วีถาม
“มึงคิดว่าจะต้องง้อลิซ่ายังไง”ผมถามพวกมันสองคน อยู่ในสายด้วยกันแล้วมันรู้ได้ไง
[ความจริงใจไง ตั้งใจง้อพยายามเยอะๆ มึงชอบลิซ่าจริงก็เลิกนิสัยเหี้ยๆของมึงซะ แค่นั้น]
“เออ แค่นี้กูจัดการเอง”
[เออ กูจะรอดู แต่คงช่วยอะไรมากไม่ได้]
“เออ ขอบใจ”
ผมวางสายเดินออกไปสูบบุหรี่ ปกติผมไม่ค่อยง้อใครนอกจากคนสำคัญจริงๆ แต่กับลิซ่าผมประหม่ามากจนผมไม่รู้จะทำยังไงออกมาให้ดีพอ
3 ชั่วโมงผ่านไป~~
ก็อกๆ
“บีกันอีกแล้วหรอ”
ฉันหันมองประตูห้องมีเสียงเคาะอีกแล้ว จะมีใครนอกจากบีกันแน่ๆ
ก็อกๆๆ ก็อกๆๆ
“โอ๊ยยย! เดี๋ยวข้างห้องได้ด่าพอดี”ฉันบ่นแล้วรีบเดินไปเปิดประตู
กึก~!
“บีกันเป็นบ้าหรอ!”
ผมมองลิซ่าเปิดประตูมาทำหน้าโมโหแต่ผมไม่กลัว ผมคิดถึงไงเลยมาหาบ่อยอยากเจอหน้า
“ก็เธอไม่ยอมเปิด”
ฉันถอนหายใจกรอกตามองบน บีกันยืนนิ่งจ้องหน้าฉันอยู่แบบนั้น มาเพื่อจะจ้องหน้าฉันรึไงกัน
หมับ~
“เดี๋ยวดิ เธอจะรีบไปไหน”ผมคว้าแขนลิซ่าไว้ยังไม่ให้ปิดประตู
“อะไรอีกล่ะ นายว่างหรอมาบ่อยแบบนี้”
“ซื้อมาให้ กระเป๋าตังค์ของเธอจะพังแล้วไม่ใช่หรอ”ผมออกไปซื้อมาเองเมื่อสักพัก เลือกซื้อเองคิดว่าลิซ่าคงจะชอบ
“………….”ฉันมองบีกันพูดออกมาหน้านิ่งๆ
“ฉันไปเลือกเอง รับไปสิ”
“ไม่เอา ไม่อยากได้”ฉันปฏิเสธไม่รับของของบีกัน
“แต่ฉันตั้งใจซื้อมาให้เธอ”ผมพูดอย่างใจเย็นถึงในใจจะหงุดหงิดก็ตาม แค่รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย
“ก็ไม่ได้บอกว่าอยากได้จะซื้อมาทำไม”
“งั้นวางไว้ ถ้าเธอไม่อยากได้ก็ทิ้งไว้ตรงนี้”ผมวางถุงไว้หน้าประตู ถ้าไม่อยากได้ก็แค่ทิ้งมันไป
“เรื่องของนายสิ!”
ปัง~!
ฉันปิดประตูใส่หน้าบีกันแล้วส่องตาแมวบีกันเดินออกไปทันที ฉันไม่สนใจเดินกลับเข้าห้องไปนั่งดูหนังต่อ
.
“หลายชั่วโมงแล้ว จะเอาคืนไปรึไง”
ฉันมองเวลาก็ดึกแล้ว ไม่รู้บีกันจะย้อนกลับมาเอาคืนไปหรือยัง
กึก~
“ทิ้งไว้จริงๆด้วย”ฉันมองถุงแบรนด์เนมวางอยู่ที่เดิม ไม่หายไปไหนและบีกันก็ไม่ได้เอาคืนไป
“ฉันจะรอดูนายจะทนได้นานแค่ไหนบีกัน”