15
1393 คำ
ผมนอนอยู่ที่ห้องกลับจากห้องลิซ่ามาตั้งแต่เมื่อคืน ลิซ่าหลับผมก็ออกมา เมื่อคืนผมทำรุนแรงไปจนลิซ่าแทบจะสลบ มานั่งคิดย้อนผมก็โคตรเหี้ยจริงๆที่บุกเข้าไป
ผมเข้าห้องลิซ่าได้เพราะคอนโดเป็นหุ้นส่วนของครอบครัว ผมเลยใช้สิทธิ์บังคับพนักงานเอาคีย์การ์ดสำรองของห้องลิซ่าขึ้นมา
“กูจะทำยังไงดีวะ แม่งเอ้ย!!”
ผมคงแก้ไขอะไรไม่ได้เพราะผมทำมันไปแล้วและโคตรแย่ ผมแค่อยากให้ลิซ่ามีผมคนเดียว พอเห็นอยู่กับไอไนท์ตัวติดกันแทบตลอดจนผมอดไว้ไม่ได้
ครืดดดด ครืดดด
[วี]
[ไอ้บีกันมึงไปทำเชี้ยไรไว้วะ เพื่อนลิซ่าโทรมาด่ากูยับเลยเรื่องวางยา ไอ้สัสเอ้ย]
“แค่เรื่องนี้”
[กูก็ไม่รู้ รุมด่ากูเละเทะมึงไปทำอะไรลิซ่า]
[ไอ้บีกันมึงทำอะไรไม่ดีไว้ มึงรีบแก้ไขเดี๋ยวนี้ กูมีส่วนผิดกูจะไปขอโทษลิซ่า]
“เออ กูจัดการเอง”
ผมวางสายถอนหายใจออกมา เรื่องทั้งหมดลิซ่าคงเล่าให้เพื่อนฟังหมดแล้วหรือป่าว หรือแค่เรื่องวางยา ถึงอย่างงั้นผมก็ยังไม่รู้จะทำยังไง
หลายวันผ่านไป............
ฉันอยู่ห้องกับเจนนี่มา4วันแล้ว ตั้งแต่วันนั้นเจนนี่ก็อยู่ด้วยตลอด โรสกับจีซูก็มาหาทุกเย็นทุกวันจนฉันมีสภาพจิตใจดีขึ้นมาก
"ลิซ่าไปเดินเล่นห้างมั้ย"เจนนี่ถามลิซ่าที่นอนเล่นอยู่บนเตียง
"อืมก็ดีแก"ฉันตอบเจนนี่
“งั้นไปกันเลย ออกไปข้างนอกบ้าง”
ฉันฉีกยิ้มพยักหน้าตอบเจนนี่ อยู่แต่ในห้องมาหลายวันตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว ฉันตัดสินใจแล้วสภาพจิตใจดีขึ้นและพยายามปล่อยผ่านเรื่องแย่ๆไป
@ ห้าง
ลิซ่ากับเจนนี่เดินห้างเลือกดู ซื้อของที่ชอบกันเยอะจนเต็มมือ ลิซ่าช้อปปิ้งเก่งเป็นพิเศษซื้อของที่ตัวเองชอบและมีความสุข
"ฉันอยากได้กระเป๋าอะ ไปดูกัน"ฉันชวนเจนนี่ มาช้อปปิ้งแล้วก็ซื้อแก้เครียดไปให้หมด
"แกว่าใบนี้สวยมั้ย"ฉันหยิบกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมมาลองเทียบดู
"สวยๆ ใบนี้ฉันว่าก็สวยนะ"เจนนี่พูด แล้วหยิบกระเป๋าอีกใบนึงเทียบดู
"ฉันชอบใบนี้มากกว่า เอาใบนี้แหละ"
"โอเค งั้นไปจ่ายเงินกัน"
ฉันบอกพนักงานเรื่องกระเป๋าและเดินไปคอที่เคาน์เตอร์เพื่อรอกระเป๋าตรวจเช็คความเรียบร้อยของกระเป๋า และ จ่ายเงิน
“ไปกินข้าวกัน”ฉันจ่ายเงินเสร็จชวนเจนนี่ต่อ
"พี่บีกันว่าใบนี้สวยมั้ย"
ฉันหันมองหน้ากับเจนนี่เพราะได้ยินเหมือนกัน
"หื้ม! ทำร้ายเพื่อนฉันไม่พอ ตอนนี้ยังมีหน้ามาควงผู้หญิงอีก!"เจนนี่พูดออกมาด้วยความโกรธ
"ไม่ต้องแก เดี๋ยวฉันจะไปลาออกจากผับคืนนี้"ฉันบอกห้ามเจนนี่
ฉันโทรแจ้งพี่นิต้าไว้แล้วว่าจะเข้าไปลาออกวันนี้ ทุกอย่างจะได้จบลง ฉันไม่ต้องเจอบีกันอีก ไปมหาลัยยังไงเราก็ไม่เจอกันอยู่แล้ว ตัดปัญหาไปทุกอย่างจะได้จบแบบไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ฉันก็เหนื่อยมากพอแล้ว
BK PUB
ฉันมาถึงตอนเย็นๆร้านยังไม่เปิดเพราะจะมาลาออกเลยไม่ทำงานอีก
"พี่นิต้า ว่างมั้ยคะตอนนี้"
“ตอนนี้พี่มีประชุมกับฝ่ายบริหาร ลิซ่าเอาขึ้นไปเซ็นใบลาออกได้ที่ชั้นบนเลยนะ ห้องผู้บริหาร”
“ได้ค่ะ”
“ไว้ว่างๆมาหาพี่นะ คิดถึงมากแน่ๆ”นิต้ากอดลิซ่ามองด้วยความเอ็นดู
“ได้ค่ะ”ฉันยิ้มให้พี่นิต้าแล้วเดินขึ้นมาชั้น 3 จะเป็นชั้นของผู้บริหาร คงไม่มีใครอยู่เพราะน่าจะไปประชุมกันหมด
“ห้องนี้สินะ”
กึก~
ฉันเดินเข้ามาในห้อง หาใบลาออกที่วางเป็นชั้นเขียนบอกไว้ พอเจอฉันก็เอามานั่งเขียนใบลาออกที่โต๊ะ
“เข้ามาทำอะไร”ผมทักลิซ่านั่งอยู่ในห้องคนเดียว บังเอิญเข้ามาเจอไม่คิดว่าจะเจอกัน
“……..!!”ฉันตกใจเสียงและหันไปมองข้างหลัง
“ตกใจอะไรขนาดนั้น”ผมเดินเข้ามาหาลิซ่ามองใบลาออกที่กำลังเขียนอยู่
พรึ่บ~!
“เอามา!”ฉันถูกแย่งใบลาออกไป เขียนยังไม่เสร็จเลยบีกันก็แย่งไป
“ลาออกงั้นหรอ”ลิซ่ามองหน้าผมโกรธเคืองมาก ก็เข้าใจว่าทำไมถึงมองเกลียดผมขนาดนั้น
“ใช่และเซ็นให้ด้วย”ฉันวางปากกาให้บีกันเซ็นรับรอง จะได้ไม่ต้องรอนาน
“ขอเวลาคิดก่อน”ผมอ่านในลาออกที่ลิซ่าเขียน ที่บอกว่าคิดก่อนเพราะแค่ไม่อยากให้ออก
“คิดอะไรอีก ฉันมาลาออกไม่ได้มาขอความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น”
“นี่เธอเกลียดฉันแล้วหรอ”ผมมองลิซ่าดูไม่ค่อยอยากเจออยากคุยกับผมสักเท่าไหร่ เกลียดกันจริงๆหรอวะ
“ถามมาได้ นายทำกับฉันไว้ขนาดนั้นฉันไม่อยากเจอนายอีกต่อไป”
“แล้วถ้าฉันจะขอคุยอีกครั้ง เธอจะว่าไง”
“ไม่คุย! ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนายแล้ว”ฉันตอบกลับทันที บีกันยังมีหน้ามาขอคุยกับฉันอีกหรอ
“ฉันขอโทษ”ผมพูดขอโทษออกไป ขอโทษจากใจเพราะรู้สึกผิดมากเกินจนไม่กล้าปล่อยผ่าน
“…………”ฉันแอบตกใจนะที่บีกันพูดขอโทษด้วยสีหน้าแววตารู้สึกผิด ฉันรับรู้ได้จากน้ำเสียงและแววตาจริงๆ
“ฉันขอโทษที่ทำเธอวันนั้น”
“รู้สึกผิดจริงๆหรอ คนแบบนายรู้สึกผิดหรอ?”ฉันกอดอกถาม ต่อให้ฉันรับรู้ได้แต่ฉันยังโกรธอยู่ดี
“อืม ฉันรู้สึกผิดที่…ที่ข่มขืนเธอ”ผมถอนหายใจหนักๆโคตรหนักใจที่จะพูดแต่ละคำ ไม่รู้จะพูดออกมายังไงให้ดูดี
“อ่อหรอ แล้วทำไมไม่มาขอโทษตั้งนานแล้วล่ะ”
“ลิซ่าคือฉันไม่ว่าง ชะ……..”
“คงไปอยู่กับสาวสินะ คนแบบนายมันทุเรศขอโทษไม่รู้จะสำนึกจริงมั้ย เมื่อวานยังเห็นควงสาวไปซื้อกระเป๋า วันนี้มาพูดขอโทษ เพราะเจอฉันโดยบังเอิญเนี่ยนะ!”
ผมยืนฟังลิซ่าขึ้นเสียงด่า พยายามใจเย็นให้มาก เข้าใจว่าโกรธโมโหผมมากแต่ผมมาขอโทษเพราะอยากให้ลิซ่าหายโกรธ
“ลิซ่าฟังก่อนดิ เธอจะไม่ฟังรึไงวะ”ผมเอือมมือจะจับมือลิซ่า แต่เธอถอยหลังหนีไม่ยอมให้แตะตัว
“เออ รีบเซ็นสิฉันไม่อยากอยู่นาน”
“เซ็นสิยืนนิ่งจ้องหน้าอยู่ได้!”ฉันชี้นิ้วสั่งบีกันดูเหมือนจะมีสีหน้าผิดหวังนะ พึ่งเคยเห็นสีหน้าแบบนี้นะ แต่ฉันไม่ใจอ่อนหรอก
“บีกันอย่าตีมึนได้มั้ย”ฉันถอนหายใจออกมาเริ่มเหนื่อยแล้วนะ
“รู้แล้ว เธอใจเย็นๆดิ”ผมหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นรับรองให้
“เมื่อวานที่ห้างไม่ใช่สาว เป็นน้าที่ฉันพาไปซื้อกระเป๋าให้ลูกสาวเขา”ผมบอกลิซ่าที่เป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่นที่ควง แต่นั้นน้าแท้ๆของผมเอง
“……………”ฉันเงียบไม่ตอบ คิดว่าจะเชื่อหรอ!?
“ขอบคุณ เซ็นแล้วถือว่าจบนะ”ฉันพูดและเดินเอาปากกาไปเก็บที่เดิม
“เธอเกลียดฉันจริงๆแล้วใช่มั้ยลิซ่า”ผมถามแค่อยากรู้ว่าแค่โกรธอยู่หรือเกลียดกันไปแล้ว
“ฉันเคยชอบนายมากนะ แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากยุ่งด้วยแล้วจริงๆ”ฉันหันกลับมาพูด บีกันถามเรื่องเกลียดกันย้ำมาสองรอบแล้ว
หมับ~!
“เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน”ผมจับแขนลิซ่าไว้ไม่ให้ออกจากห้อง ผมยังคุยกับลิซ่าไม่รู้เรื่องเลย
“จะคุยอะไรอีก”
“……………”ผมมองหน้าลิซ่า ทำไมตอนนี้คิดไม่ออกวะ จะพูดอะไรผมก็พูดไม่ออก
- ผู้เขียน
