Episode 4 ขนมช่วยไว้
รถเก๋งคันหรูของเบสค่อยๆใกล้บ้านของฉันไปเรื่อย ใจฉันก็ยิ่งเต้นเร็ว มือที่กำอยู่มันชื่นแล้ว
" หลินอย่ากังวลไปเลย " ราวกับว่าเบสจะรู้ว่าฉันรู้สึกอะไร เขาจึงพูดปลอบ พร้อมมือหนาที่มากุมมือฉันไว้
เบสแตกต่างจากพี่ปืนมาก พี่ปืนเป็นคนห่ามๆ แต่เขาก็เป็นคนนิสัยดี ส่วนเบสนั้นดูจะอบอุ่น อ่อนโยน และสุภาพมาก ฉันกับเขาอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน จึงไม่มีการเรียกพี่เรียกน้อง
รถแล่นเข้าสู่บ้านทรุดโทรมไม้ท้ายซอย ฉันลงจากรถยืนสงบนิ่งสักพัก เบสก็เข้ามาแล้วจับมือฉันเดินเข้าไป แต่พอเห็นยายฉันจึงเดินหลบหลังเบสไป
" มาหาใครหรือพ่อหนุ่ม " ยายฉันพูดขึ้น เหมือนว่าท่านจะไม่เห็นฉัน
ฉันค่อยๆก้าวขาออกมาจากที่ยืนหลังเบส จากที่เมื่อกี้ยืนซ้อนหลังเขาอยู่
" ยัยหลิน แกหายไปเลยนะคิดว่าลืมยายเสียแล้ว ยายคิดถึงแกมากเลยนะ " ยายพูดด้วยน้ำเสียงสั่น
ฉันรีบคลานเข่าเข้าไปกราบแทบเท้าของยายพร้อมกับปล่อยน้ำตาออกม
