ตอนที่ 2 ไลลาลิณ
893 คำ
ไนท์ ไลลาลิณ ลูกสาวสุดรักสุดหวงของเดย์ ตรัยคุณ อดีตบอดี้การ์ดที่เป็นมากกว่าบอดี้การ์ดของแทนไท กับยูมิ ยลดา กำลังจะจากอกของคนเป็นพ่อเป็นแม่ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ มหาวิทยาลัยเดียวกับลูกๆของแทนไทในคณะบริหารธุรกิจ สาขาวิชาระบบสารสนเทศธุรกิจ เพื่อเตรียมความพร้อมที่จะขึ้นเป็นผู้บริหารหลังเรียนจบ เพราะตอนนี้โรงแรมและรีสอร์ทในเครือมีสาขานับสิบสาขาที่กระจายไปทั่วทุกภาค
สาวน้อยตากลมโต ใบหน้าสวยหวานที่ออกไปทางสาวญี่ปุ่นตามเชื้อสายของคนเป็นแม่ที่เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ไม่ว่าใครที่ได้อยู่ใกล้เป็นต้องหลงรัก เรียนดี กิจกรรมเลิศ หัวกระไดบ้านไม่เคยแห้งแต่พอได้เจอฤทธิ์เดชของความหวงลูกสาวของเดย์ต่างต้องถอยร่นกันออกไปแทบไม่ทัน
"ป๊า มี้" เดย์กับยูมิเข้ามาหาไนท์ที่ห้องนอน ทั้งคู่เดินเข้าไปหอมแก้มลูกสาว เดย์หย่อนตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามลูกสาวโดยมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่อยู่ระหว่างกลาง
"เตรียมของครบแล้วใช่ไหมคะ" ยูมิเอ่ยถามลูกสาวที่กำลังจัดกระเป๋าพลางลูบหัวทุยเล็กอย่างรักใคร่
"เรียบร้อยแล้วค่ะมี้"
"จริงๆป๊าอยากให้ไนท์เรียนที่นี่มากกว่านะ ไนท์เปลี่ยนใจยังทันนะลูก" เดย์เอ่ยกับลูกสาวเสียงอ่อน
"ลูกเดินทางพรุ่งนี้แล้วนะพี่เดย์"
"ตราบใดที่ไนท์ยังไม่ได้เดินทาง ลูกก็ยังเปลี่ยนใจทัน" เดย์บอกคนเป็นภรรยา
"ป๊าไม่งอแงนะ วันหยุดไนท์จะกลับบ้านมาหาป๊าบ่อยๆเพราะไนท์ก็คงคิดถึงป๊ากับมี้มากแน่ๆ แต่ป๊าก็รู้ว่ามหาลัยที่นี่ไม่มีสาขาที่ไนท์อยากเรียน ไนท์ถึงต้องไปเรียนที่นู้น"
"ป๊าให้ไปอยู่บ้านลุงแทนก็ไม่เอา ที่นั่นมีบอดี้การ์ดคอยดูแลความปลอดภัย ป๊าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
"คอนโดป๊าก็ปลอดภัย คนนอกเข้าไปไม่ได้อยู่แล้ว แล้วเวลาป๊ากับมี้ไปหาไนท์ก็จะได้สะดวกกับป๊ากับมี้ด้วยไง อีกอย่างคอนโดก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านลุงแทน เผลอๆลุงแทนสั่งบอดี้การ์ดมาตามเฝ้าไนท์อีกต่างหาก ตอนเข้าไปเรียนที่มหาลัยพี่อธิก็ต้องดูแลไนท์อยู่แล้วด้วย"
"ถ้าไม่ติดว่าต้องไปอังกฤษ ป๊าคงไม่ให้ไนท์เดินทางไปคนเดียว"
"ใครบอกว่าไนท์เดินทางคนเดียวคะ ป้าพายโทรมาบอกว่าจะให้พี่อธิมารับ พรุ่งนี้เช้าพี่อธิก็มาถึงค่ะ"
"ทำไมมี้กับป๊าไม่รู้หล่ะ" ยูมิถาม
"ป้าพายพึ่งโทรมาบอกเมื่อกี้เองค่ะ ไนท์ว่าจัดกระเป๋าเสร็จจะไปบอกป๊ากับมี้อยู่พอดี แต่ป๊ากับมี้เข้ามาหาไนท์เสียก่อน"
"พี่เดย์สบายใจขึ้นแล้วนะคะ"
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี ป๊าก็เบาใจ"
"คืนนี้ไนท์อยากนอนกอดป๊ากับมี้" ไนท์บอกเสียงอ้อน
"เฮ้อ!" เดย์ถอนหายใจออกมาหนักๆใบหน้าเป็นกังวล
"ป๊าไม่อยากนอนกับไนท์ขนาดต้องถอนหายใจเลยหรอคะ" คนเป็นลูกสาวเอ่ยกระเซ้าคนเป็นพ่อ คลานเข้าไปนอนซบลงบนตักแกร่งอย่างออดอ้อน ใบหน้าที่ยังคงความหล่อคมก้มลงไปหอมหน้าผากมนของลูกสาว
"ใครบอกว่าป๊าไม่อยากนอนกับไนท์ ป๊าแค่คิดว่าไนท์ต้องไปอยู่ไกลป๊า ป๊าก็ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้ว" น้ำเสียงอันอบอุ่นเอ่ยบอกพลางลูบหัวทุยเล็กเบาๆ
"พี่เดย์ก็ต้องไปดูโรงแรมสาขาที่นั่นอยู่แล้ว ยังไงเราก็ได้ไปหาลูกบ่อยๆ"
"ยูมิก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบเลยที่ต้องอยู่ห่างจากคนที่เรารัก ตอนยูมิไปเรียนอังกฤษพี่ก็ไม่ชอบ แล้วนี่ลูกสาวคนเดียวของเรากำลังจะออกจากอ้อมกอดของเราไปเรียนที่อื่นอีกพี่ก็ยิ่งไม่ชอบ พี่คิดถึงลูก ยูมิไม่คิดถึงลูกหรือไง" เดย์บอกเสียงอ้อนพลางกอดรัดเอวคอดของภรรยาแล้วซบหน้าลงไปที่หน้าท้องแบนราบของเธอ
"คิดถึงสิคะ คิดถึงมากด้วย แต่เราก็ต้องเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่ลูกเลือกหรือว่าพี่เดย์จะให้ไนท์ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ไปอยู่กับคุณตา"
"แค่นี้พี่ก็ใจจะขาดแล้ว ให้ไปญี่ปุ่นพี่ได้ใจขาดพอดี"
"โอ๋ๆปะป๊าคนเก่งของไนท์ เอาแบบนี้ไหม ไนท์จะคอลมาหาป๊ากับมี๊ทุกวันเลย จะรายงานป๊าทุกอย่าง ไม่ว่าไนท์จะทำอะไร ไปที่ไหน ดีไหมคะ" ไนท์จับมือของเดย์มาแนบแก้มใส เอ่ยบอกอย่างเอาใจ
"ให้มันจริงนะ แล้วห้ามให้ใครมาจีบด้วยรู้ไหม"
"แล้วไนท์จะไปห้ามเขาได้ไงหล่ะค่ะ แต่ไนท์ก็ไม่อะไรอยู่แล้วป๊าก็รู้...เพราะไนท์มีคนที่ไนท์รักอยู่แล้ว" ไนท์บอก คนเป็นพ่อ แต่ประโยคหลังเธอบอกในใจ ริมฝีปากบางระบายยิ้มออกมาอย่างดีใจที่พรุ่งนี้ก็จะได้เจอเขาแล้ว
- ผู้เขียน
