อธิกลับมาที่คอนโดมิเนียมของไนท์ทันที เขาค่อยๆ เปิดประตูห้องนอนเข้าไปอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะกลัวจะทำให้คนที่หลับอยู่บนเตียงหนานุ่มตื่นขึ้นมา
"ไปไหนอีกแล้ว" น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยพึมพำออกมาสายตาพลันมองไปที่ระเบียงห้องนอนทันที แล้วก็พบร่างเล็กที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด
"ทำไมมานั่งตรงนี้" อธิเอ่ยถามก่อนเดินออกมายืนกอดอกอยู่ริมระเบียง ทำให้ไนท์สะดุ้งตัวตกใจ แต่เมื่อหันไปมองก็เห็นเขายิ้มให้แล้วเดินมานั่งลงข้างๆ
"ไนท์นอนไม่หลับ ก็เลยมานั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ" เธอบอกเขาตามความสัจจริง แค่ไม่ได้บอกไปเท่านั้นเองว่าเรื่องที่เธอคิดคือเรื่องของเขากับความรู้สึกของตัวเองที่กำลังสับสนไปหมด
"ทำไมล่ะ หรือว่ากลัวที่ต้องนอนอยู่ห้องคนเดียว หรือว่าอยากให้พี่นอนกอด"
"เปล่าซ่ะหน่อย" เธอเอ่ยปฏิเสธทั้งๆที่ใจจริงแล้วอยากให้เขาทำอย่างที่เขาพูด
"ก่อนพี่ออกไปพี่ก็ว่าไนท์หลับแล้ว หร
