“อ้าว!!...คุณน้องหญิงนั่นเอง ไม่ยักรู้ว่าคุณน้องหญิงมาบริหารมือและสมองที่นี่ด้วย” ปทุมวดีทักสองแม่ลูก
“ก็มาเล่นคลายเครียด เล่นแบบขำๆ น่ะคะ อยู่บ้านมันเบื่อค่ะคุณพี่ปทุม” ดอกแก้วแก้ตัวได้อย่างมีจริต
“คุณพี่ก็มาเล่นแบบขำๆ เหมือนกันค่ะ” คุณหญิงโบกพัดไปด้วยพูดไปด้วยและยิ้มไปด้วย
“แล้ววันนี้เล่นได้หรือเปล่าคะคุณพี่?” ปทุมวดีนำพัดมาปิดไว้ที่ปากแล้วหัวเราะเบาๆ
“เล่นได้แบบขำๆ น่ะคะคุณน้องหญิง แค่ห้าแสนเองค่ะ” สองแม่ลูกถึงกับตาโต ห้าแสนบาทจำนวนเงินนี้คงไม่ได้เล่นแบบขำๆ แน่นอน
“คุณพี่ปทุมมือขึ้นจังเลยนะคะ” พูดจบก็ปรายตามองประภาพรรณสุดแสบ “มือขึ้นถึงขนาดต้องมีคนรับใช้ประจำตัวเลยหรือคะ” ดวงแก้วพูดกระทบ
“ก็ประมาณนั้นแหละคะ คุณพี่ขอตัวก่อนนะคะ ขอให้คุณน้องหญิงโชคดีเหมือนกับคุณพี่นะคะ” ปทุมวดีอวยพร “อ้อ!!...วันหน้ามาเล่นกับคุณพี่นะคะ คนกันเองทั้งนั้น ถ้ารู้แต่แรกว่าคุณน้องหญิงชอบบริหารนิ้ว บริหารสม
