อาคารสูงห้าชั้นที่ตั้งเด่นอยู่ตรงหน้า เป็นสถานที่เดียวกันกับที่เอกราชบอกที่ตั้งบ่อนของเสี่ยเป้ให้เธอได้รับรู้เมื่อวานนี้ ในที่สุดเธอก็เข้ามาในรังของเสี่ยหาญได้สำเร็จ งานนี้ต้องขอขอบคุณแม่สามีสุดที่รักที่ทำเรื่องยากให้กลายเป็นเรื่องง่าย
“มัวแต่ยืนยิ้มยืนมองตึกอยู่ได้ จะเข้าไปหรือเปล่า?” เสียงของปทุมวดีดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังคิดถึงแผนการขั้นต่อไปอยู่ถึงกับสะดุ้ง
“เข้าค่ะเข้า” ประภาพรรณรีบตอบ
“ถ้าจะเข้าก็รีบตามมา ฉันไม่อยากสาย” พูดจบก็สะบัดหน้าเดินเชิดเข้าไปในอาคาร ลูกสะใภ้เห็นดังนั้นจึงก้าวเดินตามไปติดๆ
ทันทีที่ประภาพรรณก้าวเข้าไปในบ่อน หลังจากที่ชายร่างโตกดรหัสเพื่อเปิดประตู แน่นอนเธอลอบจำรหัสนั้นเอาไว้ในสมองของเธอเรียบร้อยแล้วด้วย สายตาของเธอสอดส่ายเก็บข้อมูลที่เห็นอย่างระแวดระวัง เพราะกลัวเหมือนกันว่าพนักงานในบ่อนจะสงสัย
“เดินให้มันเร็วๆ หน่อยสิ ไม่ใช่มัวแต่เดินชมวิวอยู่ได้” ปทุมวด
