37

1235 คำ

“แล้วจะทำยังไงล่ะ มันระวังตัวแจเลย อีกอย่างเราเข้าใกล้บ่อนมันไม่ได้ด้วย มันไม่ให้คนแปลกหน้าเข้าไป” “บ่อน มันเปิดบ่อนด้วยเหรอ ทำไมมิวไม่รู้ล่ะ?” “มี แต่พี่ไม่ได้บอกมิวเองแหละ เพราะเรื่องบ่อนเป็นเรื่องยากมาก หาข้อมูลเรื่องค้าอาวุธกับค้าประเวณียังง่ายกว่า ถ้าเราหาข้อมูลทางนี้ได้ เรื่องอื่นๆ ก็จะง่ายขึ้น พี่จึงไม่พุ่งเป้าไปที่บ่อนไง” เขาพูดพลางทอดถอนใจ “เราบุกไปจับมันไม่ได้เหรอพี่ ก็เห็นๆ อยู่ว่ามันเปิดบ่อน” “มันหูตาไวจะตายไป เคยบุกไปจับแล้วแต่พอไปถึงกลายเป็นว่ามีแต่ห้องโล่งๆ ไม่รู้โต๊ะเก้าอี้มันไปเอาไว้ไหน ทำงานกันไวมาก หาทุกซอกทุกมุมแล้วก็ไม่เจอ” ไม่ใช่ว่าตำรวจจะไม่เคยบุกไปจับบ่อนเสี่ยเป้ เคยถึงสองครั้ง แต่ทุกครั้งคว้าน้ำเหลว บ่อนเสี่ยเป้ดูเหมือนจะหายไปดื้อๆ พอเข้าไปมีแต่ห้องว่างเปล่า “แสดงว่าบ่อนของมันต้องมีอะไรดีๆ แน่เลย ไม่อย่างนั้นมันไม่ทำความสะอาดได้เร็วขนาดนั้นหรอก” ประภาพรรณค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม