11
1112 คำ
เพราจึงถือว่าเป็นอาหารเหลาอย่างหนึ่งค่ะคุณแม่”
พอประภาพรรณพูดจบ ปทุมวดีนำมือมาปิดปากแล้ววิ่งไปยังห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดทันที โก่งคออาเจียนในโถส้วมอย่างเอาเป็นเอาตาย “อ้วก อ้วก อ้วก” เสียงอาเจียนดังออกมาถึงในห้องรับประทานอาหาร
“ผมไปดูคุณแม่ก่อนนะครับคุณพ่อ” พันกรเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของมารดา
“อืม ไปสิ” ปรีชาชาญอมยิ้มเวลาพูด เขาอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ มากกว่า นี่แหละหนาผลกรรมที่อยากจะแกล้งลูกสะใภ้ สุดท้ายก็โดนย้อนรอยเต็มๆ ก่อนลุกขึ้นยืน พันกรหันมาถลึงตาใส่ภรรยาอย่างคาดโทษ ทำเอาสาวแสบถึงกับหน้ามุ่ย
“คุณแม่เป็นยังไงบ้างครับ?” ลูกชายเอ่ยถามขณะที่ลูบหลังให้มารดา ปทุมวดีเอื้อมมือมากดปุ่มกดชักโครก แล้วยืดตัวขึ้น พันกรยื่นทิชชู่ส่งให้มารดาเพื่อเช็ดปาก ก่อนจะพยุงปทุมวดีเดินออกจากห้องน้ำ
“ดู ดูเมียกรทำกับแม่นะลูก เอาหนูนามาให้แม่กิน กรต้องจัดการให้แม่นะ”
ปทุมวดีใช้ลูกอ้อนเรียกร้องความสนใจจากลูกชาย คนกลางอย่างพันกรถึงกับพูดไม่ออก หากไม่ทำตามมารดาก็จะหาว่าเขาหลงภรรยา หากทำตามประภาพรรณก็อาจจะโกรธเขาอีก
“จะให้ตากรทำอย่างนั้นได้ยังไงล่ะ หนูมิวไม่ผิดซักหน่อย”
ปรีชาชาญที่ตรงฉินคนหนึ่งเอ่ยขึ้นขณะที่เดินมายังห้องรับแขก ปทุมวดีที่นั่งดมยาดมค้อนสามีอีกรอบ แทนที่จะเข้าข้างภรรยาของตัวเองกลับไปเข้าข้างลูกสะใภ้
“ก็มิวเอาหนูนาให้ปทุมทานนี่คะ นึกถึงแล้วอยากจะอ้วก” คนที่พูดทำท่าจะอาเจียนขึ้นมาจริงๆ เมื่อนึกถึงอาหารจานนั้น
“เมื่อกี้ผมเห็นคุณกินเอ้ากินเอา กินเยอะกว่าผมกับกรอีก ทีตอนนี้จะมาอ้วกให้ผัดกระเพรานั้นออกมา พิลึกคน”
ปรีชาชาญพูดอย่างขบขัน อาการของภรรยาตอนนี้ต่างกับตอนที่อยู่บนโต๊ะอาหารมากเหลือเกิน ตอนนี้ปทุมวดีทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เติมถึงสองจานด้วยซ้ำ นั่นเท่ากับว่าอาหารมื้อนี้ถูกปาก แต่พอเวลานี้กลับอยากจะอาเจียนออกมาเมื่อรู้ว่าเป็นผักกระเพราจานนั้นทำมาจากหนูนา
“ก็ตอนนั้นปทุมไม่รู้นี่คะว่าเป็นหนูนาก็เลยทาน” พูดพลางส่งค้อนให้สามี
“ถือเสียว่าหนูนานั้นเป็นเนื้อติดกระดูกก็ได้ กรุบๆ อร่อยดีออก”
“ไม่รู้แหละ ตากรต้องจัดการให้แม่นะ ไม่งั้นแม่ไม่ยอมด้วย”
ปทุมวดีหันมาอ้อนลูกชาย เพราะน่าจะได้ผลกว่าอ้อนสามี พันกรมีสีหน้าลำบากใจขึ้นมาอีกรอบ เขาเป็นคนกลางทำใจยากเหลือเกิน
“กร ไปจัดการหนูมิวไป เดี๋ยวทางนี้พ่อจัดการแม่เอง” ปรีชาชาญบอกพันกรเมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของลูกชาย ปทุมวดียิ้มกว้างอย่างสมใจที่สามีเปลี่ยนมาเข้าข้างนาง พูดให้ลูกชายไปจัดการลูกสะใภ้ ทว่ารอยยิ้มนั้นหุบลงโดยพลันหลังจากที่สามีปล่อยประโยคที่สองออกมา
“ไปจัดการให้หนูมิวมีลูกเร็วๆ แหม...พ่อล่ะถูกใจลูกสะใภ้คนนี้จริงๆ เลย แสบได้ใจมากๆ มีหลานชายคงจะทโมนน่าดู ถ้าเป็นผู้หญิงคงจะแก่นแก้วน่ารัก ไปเลย เอาแฝดเลยนะ”
ผู้เป็นพ่อขยิบตาให้ลูกชายอย่างรู้กัน พันกรยิ้มร่ารับคำก่อนจะเดินไปหาประภาพรรณที่ยืนหน้าแดงซ่านตรงประตูที่เชื่อมต่อระหว่างห้องรับแขกกับห้องรับประทานอาหาร
“คุณปรีชาทำอย่างนี้ได้ยังไงคะ คุณเข้าข้างมิว ไม่เข้าข้างปทุมเลย” ปทุมวดีต่อว่าสามียกใหญ่ ค้อนแล้วค้อนอีกจนคอแทบจะหัก
“ผมไม่ได้เข้าข้างใครนะปทุม คุณเองไม่ใช่เหรอที่แกล้งหนูมิวก่อน ให้ไปซื้อกับข้าวด้วยเงินแค่สองร้อย ทั้งๆ ที่อาหารสด ผักต่างๆ และผลไม้ก็มีอยู่เต็มตู้เย็น ผมเชื่อว่าถ้าหนูมิวนำของสดที่อยู่ในตู้เย็นมาปรุงอาหาร เรื่องแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น ถือว่าหยวนๆ กันไป” เจ้าของบ้านพูดอย่างเป็นกลาง
“คุณปรีชารู้ได้ยังคะว่าของสดมีเต็มตู้เย็น มันไม่มีเลยต่างหากไม่งั้นปทุมไม่ให้มิวไปซื้อกับข้าวหรอกค่ะ”
คุณหญิงเจ้ายศเจ้าอย่างเถียงข้างๆ คูๆ รู้ดีว่าของสด ผักและผลไม้บ้านนี้ไม่เคยขาด ใครอยากจะทานอะไรสามารถสั่งแม่ครัวได้ทุกเวลา พร้อมเสิร์ฟทันทีที่สั่ง แต่ก็ยังเถียงออกไป
“ถ้าผมไปเปิดตู้เย็นแล้วเห็นมีของสดอยู่ คุณต้องเลิกแกล้งหนูมิว เอาอย่างนั้นมั้ย?”
สามีท้าภรรยาเล็กน้อย ปทุมวดีหน้างอ หากสามีทำอย่างนั้นจริงๆ มีหวังนางต้องเป็นฝ่ายแพ้ลูกสะใภ้สุดแสบแน่นอน ไม่มีทาง นางไม่ยอมหรอก
“ปทุมไม่ได้แกล้งนะคะ แค่ทดสอบไหวพริบของมิวเท่านั้นเองค่ะ” ปทุมวดีหาข้อแก้ตัวได้อย่างหวุดหวิด
“แล้วเป็นไงล่ะ ไหวพริบดีเกินคาด เล่นเอาคุณซะอ้วกเลย” ปรีชาชาญว่าสำทับ
“ปทุมไม่พูดกับคุณปรีชาแล้ว ไปนั่งขัดเพชรดีกว่า” ผู้เป็นภรรยาเดินเชิดหน้าขึ้นไปบนห้อง โดยมีสายตาของสามีมองตามไป
“พอกันทั้งคู่” ปรีชาชาญเอ่ยขึ้นมาเบาๆ เขาเริ่มเห็นเค้าลางของความวุ่นวายชวนปวดหัวของแม่สามีกับลูกสะใภ้ขึ้นมาบ้างแล้ว อีกฝ่ายหนึ่งก็แสบถึงใจ อีกฝ่ายก็ซ่าส์ใช่ย่อย งานนี้พันกรคงตกที่นั่งลำบากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ฟากสามีภรรยาหมาดๆ หลังจากที่พากันเดินเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวแล้ว ประภาพรรณก็ทำท่าจะชิ่งไปอาบน้ำ เพราะกลัวว่าพันกรสามีสุดที่รักจะลงโทษที่เธอทำให้ปทุมวดีอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“มานี่เลย ทำผิดแล้วคิดจะหนีเหรอ” พันกรคว้าตัวภรรยาสาวมาไว้ในอ้อมแขน เธอดิ้นดุกดิกเล็กน้อยก่อนจะเถียง
“ทำผิดอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” เธอทำไขสือ
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ต้องถูกทำโทษรู้มั้ย นี่แนะ เพี้ยะ เพี้ยะ”
พันกรคลายอ้อมกอดออกเล็กน้อย เอียงลำตัวใช้ฝ่ามือตีไปตามบั้นท้ายของภรรยาไม่แรงมากสองครั้ง เป็นการทำโทษ คนที่ถูกทำโทษหน้างอ ค้อนขวับอยู่หลายวง
- ผู้เขียน
