บทที่ 5
1192 คำ
“เอาเรื่องไหนก่อนครับเจ้านาย เรื่องคุณหมู เรื่องบริษัทที่อเมริกาหรือเรื่องห้างฯ ที่เรากำลังจะเทคโอเวอร์”
“นายก็รู้ว่าเราต้องการรู้เรื่องอะไรมากที่สุด”
โดมินิทเอ่ยพูดเสียงราบเรียบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาทั้งๆ ที่จริงแล้ว เขาอยากรู้เรื่องคนรักมากที่สุด มาเมืองไทยคราวนี้เขาตั้งใจจะตามหาปรีชยาพรให้เจอ แม้จะต้องพลิกแผ่นดินตามหาก็ตามที
“ไม่รู้ครับเจ้านาย เพิ่งลงจากเครื่องบิน ผมยังเหนื่อยอยู่เลยครับ”
คาเมลพูดเล่นลิ้นอยากแกล้งเจ้านายเล่น จริงๆ แล้วเขาไม่ได้เหน็ดเหนื่อยอะไรมากมาย เพราะพวกเขาเดินทางมาเมืองไทยด้วยเครื่องบินส่วนตัว ซึ่งมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันทุกอย่าง
“ไอ้คาเมล! ถ้ายังเล่นลิ้นอยู่ นายได้เจอดีแน่”
เจ้านายหนุ่มตวาดลูกน้องคู่ใจด้วยความโมโห และถ้าหากถอดแว่นตาสีดำออก คาเมลคงเห็นดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่ถลึงตาจ้องมองเตรียมจะแผดเผาลูกน้องจอมยียวนด้วยสายตาคู่นี้
“ผมลองไปถามเพื่อนๆ คุณหมูแล้ว ไม่มีใครรู้ที่อยู่ หรือได้ข่าวคุณหมูเลยครับ”
“หมูไม่ติดต่อเพื่อนๆ เลยหรือ”
โดมินิทสงสัย เพราะเขาจำได้ว่าปรีชยาพรมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งชื่อแพมเป็นเพื่อนที่ปรีชยาพรสนิทและก็พูดถึงบ่อยที่สุด
“ไม่ติดต่อใครเลยครับ เพื่อนๆ ที่ทำงาน พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าพอคุณหมูกลับจากอเมริกา เธอก็ซึมเศร้าไม่ค่อยพูดกับใคร คุณหมูทำงานต่อได้แค่เดือนเดียวก็ลาออกและย้ายที่อยู่ใหม่ ขนาดเพื่อนที่ว่าสนิทกันมากๆ ก็ไม่มีใครรู้เลยครับว่าคุณหมูย้ายไปอยู่ที่ไหน”
คาเมลเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง เพราะเห็นว่าสีหน้าเจ้านายหนุ่มเริ่มเครียดขึ้นกว่าเดิม ริมฝีปากสีสดเม้มเข้าหากันแน่น
“ญาติพี่น้องเธอละ นายไปถามดูหรือยัง” โดมินิทเอ่ยอย่างพอมีความหวังอยู่บ้าง “กำลังให้นักสืบ สืบอยู่ครับ คิดว่าน่าจะรู้ภายในสองสามวันนี้แหละครับ”
“นายสั่งให้เขาทำงานเต็มที่ เราต้องการคำตอบภายในสองวัน และที่สำคัญเราอยากรู้ว่าคุณหมูมีครอบครัวหรือยัง...” ในตอนท้ายโดมินิทพูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิวจนคาเมลจับความรู้สึกได้
“โดมินิท” คาเมลเรียกชื่อเจ้านายด้วยน้ำเสียงที่แสดงความเห็นใจ ปกติแล้วถ้าอยู่ในสถานที่สาธารณะแบบนี้ เขาจะไม่เคยเรียกชื่อจริงเจ้านายเลย แต่ถ้าเมื่อใดที่เขาเรียกชื่อจริงออกมาแสดงว่ากำลังต้องการพูดในฐานะคนที่เป็นน้อง
“ถ้าพี่รู้ว่าคุณหมูมีครอบครัวแล้วพี่จะรับได้ไหม” คาเมลไม่อยากเอ่ยถามคำถามนี้เลย แต่เขาก็อยากให้โดมินิทเตรียมใจไว้บ้าง
“ถ้าคุณหมูมีครอบครัวแล้วเราอาจจะกลับไปอเมริกาเหมือนเดิม หรือไม่เราก็จะรอจนกว่าคุณหมูไม่มีพันธะแล้ว”
โดมินิทเอ่ยตอบเสียงแผ่วเบากว่าเดิม แถมน้ำเสียงที่เปล่งออกมาแทบจะไม่พ้นลำคอด้วยซ้ำไป
คาเมลฟังแล้วรู้สึกสะเทือนใจ เขาให้สัญญากับตัวเองว่าจะตามหาปรีชยาพร ให้เจอโดยเร็วที่สุด ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรเขาก็ยอม
“แล้วเรื่องห้างฯ นี้ละเป็นยังไงบ้าง” โดมินิทพักเรื่องส่วนตัวไว้สักครู่ พยายามปรับอารมณ์ให้เข้ากับเรื่องงาน
“ตามข้อมูลที่ฝ่ายบัญชีแจ้ง กิจการก็มีกำไรดีอยู่ในระดับหนึ่งครับ”
เลขาหนุ่มเอ่ยบอก พลางกดเข้าไปที่มือถือขนาดเล็กแต่ทรงประสิทธิภาพ ใบหน้าคล้ำแดดก้มดูข้อมูลที่ได้รับจากฝ่ายบัญชี แล้วเอ่ยรายงานเจ้านายหนุ่มต่อ
“ข้อมูลปีล่าสุดเลยนะครับ กำไรประมาณห้าสิบหกล้าน มีร้านทั่วไปเช่าเต็มพื้นที่ มีลานกิจกรรมอยู่ตรงกลางห้างฯ ชั้นสองแบ่งพื้นที่ให้เช่าเหมือนกันครับ มีซุปเปอร์มาเก็ตเช่าด้านปีกซ้ายของห้างฯ ชั้นสามเป็นแผนกเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด ส่วนชั้นสี่เป็นแผนกเด็กมีสวนสนุกด้วย และชั้นห้าเป็นศูนย์อาหารกับโรงหนังครับ” คาเมลเอ่ยรายงาน ขณะก้าวขายาว ๆ เดินตามเจ้านายไปเรื่อย ๆ
“ทำเลเป็นไงบ้าง”
“ทำเลดีครับ อยู่ใจกลางกรุงเทพฯ เดินทางมาได้สะดวก มีรถประจำทางผ่านหลายสาย และข้างๆ ห้างฯ ก็มีโรงแรมกับสถานบันเทิงตั้งอยู่ใกล้ๆ กันหลายแห่งครับ”
“วันธรรมดาคนเข้าเยอะไหม”
“พอสมควรครับ ตามรายงานเขาบอกว่าห้างฯ นี้ มีคนเข้าเยอะตลอดทั้งสัปดาห์ครับ” เลขาคู่ใจยังดูข้อมูลผ่านโทรศัพท์ ริมฝีปากสีเข้มเอ่ยรายงานไปเรื่อยๆ
“ผลประกอบการได้กำไรทุกปีเลยหรือ” โดมินิเริ่มสนใจขึ้นมาบ้าง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มภายใต้กรอบแว่นตาสีดำฉายแววฉลาดขึ้นมาก่อนจะเอ่ยต่อ
“เท่าที่เรารู้มาสองสามปีให้หลัง ได้กำไรอยู่ที่สิบล้านต้นๆ ไม่ใช่หรือ และในบางปีก็ขาดทุนด้วยซ้ำไป”
“ครับ เจ้านายนี่สุดยอดจริงๆ” คาเมลเอ่ยชมพลางยกมือชูนิ้วโป้งให้เจ้านายหนุ่มด้วย
“ข้อมูลปีล่าสุดที่นายได้เขาแต่งบัญชีใช่ไหม”
โดมินิทเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผนังกระจกใสของห้างฯ ซึ่งสามารถมองเห็นทิวทัศน์รถราที่วิ่งอยู่บนถนนได้อย่างชัดเจน ชายหนุ่มถามเลขาคู่ใจแบบคนที่รู้ทันเกมธุรกิจ
ดวงตาสีน้ำเงินเข้มไหววูบแข็งกร้าวขึ้นมาทันที เขาเข้ามาเรียนรู้เกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัวตั้งแต่อายุยังไม่ครบสิบห้าปีดี และเข้ามารับช่วงดูแลธุรกิจตั้งแต่อายุยี่สิบหก หลังจากพ่อ แม่ ประสบอุบัติเหตุเครื่องบนตกเมื่อประมาณหกปีก่อน หลังจากสูญเสียพ่อ แม่ไป เขาก็ขึ้นเป็นผู้บริหารเอิร์สคามอนกรุ๊ปเต็มตัว ทำให้เห็นเล่ห์เหลี่ยมกลโกงทางธุรกิจมากมาย บางกิจการที่เขากำลังจะเทคโอเวอร์ก็ทำบัญชีปลอมหลอกว่ามีกำไร เพื่อจะขายกิจการให้ได้ในราคาแพงขึ้น
และถ้าหากพ่อแม่ไม่ด่วนจากเร็วเกินไป ป่านนี้เขาคงยังไม่ได้รับตำแหน่งประธานเอิร์สคามอนกรุ๊ป เขาคงสนุกอยู่กับการใช้ชีวิตคู่ร่วมกับปรีชยาพร แต่สิ่งที่เขาต้องการได้เป็นไปตามที่หวังไว้ไม่ เพราะในวันที่เขาสูญเสียพ่อแม่ไปพร้อมๆ กัน เขาก็ต้องสูญเสียคนรักไปด้วย ซึ่งเวลาผ่านไปเกือบหกปีแล้ว เขายังไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดปรีชยาพรถึงหนีไปจากเขา
เพราะตลอดสัปดาห์ที่อยู่ด้วยกันในอเมริกา ปรีชยาพรแสดงออกให้เห็นตลอดเวลาว่ารัก เอาอกเอาใจเขาทุกอย่าง เขายังจำสายตาคู่สวยได้ดี โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ด้วยกัน สองคน หญิงสาวจะมองตอบด้วยสายตาเขินอายอยากรู้อยากเห็นในทุกสิ่งที่เขากำลังพร่ำสอน
และเมื่อนึกถึงยอดดวงใจที่ไม่เคยลืมแม้วินาทีเดียวของชีวิต โดมินิทก็เผลอนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา...
- ผู้เขียน
