สิบเก้า
พร่ำเพรื่อ
ลั่วผีอยู่พูดคุยสนทนากับท่านอ๋องน้อยที่วังพิชิตบูรพาอยู่ประเดี๋ยวเดียว บ่าวจากจวนเสนาบดีก็รีบมาแจ้งข่าวว่าคุณหนูของจวนเกิดเรื่องใหญ่ ด้วยเหตุนี้เขาจึงลากลับไปทันทีทั้งที่น้ำชาในถ้วยยังร้อนอยู่
ภายในตำหนักอิงหย่ง มีเพียงซุนมี่มี่คนเดียวที่ลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกกับการจากไปของบุรุษหน้าหยก ส่วนนางกำนัลที่เหลือต่างพากันทอดถอนหายใจอย่างแสนเสียดาย
ท่านอ๋องน้อยประทับอยู่ที่เดิมแม้แขกจะจากไปแล้ว พระพักตร์เรียบเฉยไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องของลั่วเจินเพราะในใจกำลังครุ่นคิดถึงสิ่งอื่น
เยว่หมิงวันนี้ออกไปข้างนอกโดยมิได้แจ้งแก่ผู้ใด ผู้คนในตำหนักอิงหย่งจึงไม่รู้ว่าเขาไปไหน จะมีก็แต่เจ้าตัวที่รู้อยู่เต็มอกว่าการไปยังกรมอาญาในเช้าวันนี้ล้มเหลวมากเพียงใด
“เรื่องนี้เป็นคดีที่ถูกปิดไปเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋องน้อย คนร้ายคือบุรุษคลั่งรักผู้หนึ่งซึ่งวางยาเพราะความหึงหวง สุดท้ายเพรา
