ตามกฎของวังพิชิตบูรพา หากบ่าวไพร่ผู้ใดเกิดเหตุทะเลาะตบตีกันจะถูกโบยคนละยี่สิบไม้
ทว่านางกำนัลทั้งหลายต่างเป็นพยานรู้เห็นว่า ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ณ เรือนซักล้างไม่มีการลงมือ ซุนมี่มี่เพียงลมล้มลงไปเองเท่านั้น
งานนี้นางกำนัลสาวที่เคยน้ำหนักลดฮวบ งดงามจนโดดเด่นสะดุดตาผู้คน มิแคล้วกลายเป็นหัวข้อสนทนาในหมู่บ่าวไพร่ในวังอีกครั้ง ผ่านเลยเนิ่นนานไปหลายวันจึงได้สร่างซา หลงเหลือเพียงคนสนิทที่แวะมาเยี่ยมเยือนคนป่วยอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
นี่ก็ล่วงเข้าวันที่สามแล้ว แต่ซุนมี่มี่ก็ยังไม่ฟื้น...
“ลี่ฮวา ข้าว่าเราลองทูลท่านอ๋องน้อยดีหรือไม่” จวี่เคอกล่าวกับลี่ฮวาซึ่งนั่งมองใบหน้าซีดขาวของร่างบนเตียงด้วยความเป็นห่วง
“จวี่เคอ” ดวงตาของลี่ฮวาแดงก่ำคล้ายคนกำลังจะร้องไห้ “ข้ากลัวเหลือเกินว่ามี่เอ๋อร์จะเป็นอะไรไป”
จวี่เคอกอดปลอบลี่ฮวาอย่างเข้าใจ นางเองก็เป็นห่วงซุนมี่มี่ไม่แพ้กัน
“หากว่า... ถ้าหากว่าเรียก
