ติ๋ง... ติ๋ง...
หยาดน้ำค้างไหลจากหลังคาหยดลงสู่พื้น ข่าวที่นางกำนัลสาวแห่งตำหนักอิงหย่งเป็นลมล้มฟาดพื้นจนหัวแตกเป็นที่เลื่องลือกันไปทั่ววังพิชิตบูรพา
เรื่องนี้สร้างความอับอายขายหน้าให้กับนางกำนัลทุกคน แม้แต่ผู้เป็นเจ้าตำหนักเองยังสีหน้าไม่รู้ดี บ่าวไพร่ต่างเห็นกันทั่วว่าพระพักตร์ของท่านอ๋องน้อยบึ้งตึงตั้งแต่เช้า
ซุนมี่มี่วันก่อนก่อเรื่องไม่ยอมมอบผ้าเช็ดหน้าให้กับผู้เป็นนาย มาวันนี้สร้างเรื่องขายหน้า ดังนั้นโฉมสะคราญจึงอ้างเรื่องอาการป่วยหัวแตก ขอลาพักผ่อนอยู่ในเรือนหนึ่งวัน
เรื่องที่อยากจะขอโทษและขออมาท่านอ๋องน้อย... มาวันนี้คงไม่จำเป็นอีก
“เฮ้อ”
ร่างผอมบางบนเตียงถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ครุ่นคิดถึงยามที่ตนอกหักจากตงซือแล้วเอาแต่ร้องไห้ ขังตัวอยู่ในห้องก็รู้สึกว่ามันเป็นการใช้เวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์โดยแท้
อกหักครั้งแรกเจ็บปวดและฝังใจก็จริงอยู่ แต่ถ้าปล่อยให้เวลาผ่านพ้นไป นางกลั
