กลิ่นหอมกาแฟอ่อนๆ โชยมาเพราะภัคมนพัชชงกาแฟเอสเปรสโซ่ร้อนให้ลูกค้า หญิงสาวหยิบถาดมาวางลงแล้ววางแก้วกาแฟเล็กๆ ที่มีควันกรุ่นลงไป ตามด้วย นมสดแยกไปในแก้วเล็กรูปร่างเหมือนเหยือกและหยิบตะกร้าน้ำตาลแท้กับน้ำตาลเทียมให้ลูกค้าได้เลือกตามใจชอบใส่ลงไปในถาดเดียวกัน... ปัณณ์มองหล่อนทำกาแฟเพลิดเพลินจนแทบไม่รู้ตัวว่าทำไมถาดนั้นยื่นมาอยู่ตรงหน้าเขา...
“เสิร์ฟโต๊ะที่ติดกับชั้นหนังสือทีค่ะ”
ปัณณ์ชี้มือมาทิ่มอกตัวเอง ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าตอนนี้หน้าเขาคงทั้งบื้อทั้งงงที่สุดอย่างไม่ต้องเดา
“คุณนั่นแหละค่ะ... ช่วยฉันหน่อยเถอะนะคะ ลูกน้องตัวจริงก็โดนรถชนไป ฉันไม่เหลือใครแล้ว” หญิงสาวพูดเหมือนจะน่าสงสาร หากสีหน้าไม่ได้เศร้าโศกสักนิดเดียว
ปัณณ์ทำเสียงจึ๊กจั๊กในลำคอและยกถาดกาแฟไปช่วยเสิร์ฟตามที่หล่อนต้องการ... แต่กว่าจะออกมาจากโต๊ะกาแฟโต๊ะนั้นได้ เขาก็ถูกขอตามถ่ายรูปและฟังพวกสาวๆ แนะนำตัวกันครบทุก
