อิงกมลวิ่งออกมาจากห้องเพราะเกรงว่าอนุรักษ์จะรอนาน ลิฟต์กำลังจะปิดลง หล่อนจึงร้องขอให้คนในลิฟต์รอและรีบวิ่งเข้าไปตามสัญชาติญาณ หากแต่ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อเห็นคู่อริกับกลุ่มเพื่อนของเขาอยู่ในลิฟต์ก่อนหน้าหล่อน หญิงสาวนึกโทษตัวเองที่ลืมนึกไปว่านอกจากหล่อนและเขาแล้วชั้นนี้ ยังไม่มีใครมาอยู่เลย... รู้อย่างนี้ปล่อยให้ลิฟต์ลงไปก่อนแล้วรอดีกว่า ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากหายใจร่วมกับนายหน้าหนวดในที่แคบๆ อย่างนี้...
แต่ถึงอย่างไรให้เขากดโฮลด์ลิฟต์ไว้รอแล้ว ก็ต้องรักษามารยาทเดินเข้าไปเพราะไม่ได้มีศตายุคนเดียว หล่อนป่วนเขาต่อหน้าสาธารณชนไม่ได้ เดี๋ยวได้เสียภาพลักษณ์นางเอกหมดกันพอดี...
ศตายุเห็นอิงกมลที่เขานับเป็นเพื่อนบ้านและเพื่อนร่วมงานจึงแย้มยิ้มให้หล่อนเล็กน้อยตามมารยาท ในขณะเพื่อนเขาที่ดูสุภาพกว่าเขามากยิ้มกว้างให้... อิงกมลกล่าวขอบคุณพร้อมกับรอยยิ้มแบบฝืนๆ ให้สามหนุ่มขณะเดินเข้าไปในลิฟต์
ตลอดเ
