“มาคนเดียวงั้นหรือ”
ยี่เจินยกชาขึ้นจิบเป็นแก้วที่สองด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล อีกเพียงสามราตรีเท่านั้นก็จะสิ้นสุดภารกิจแล้ว ทว่ากลับยังไม่มีแขกชายหญิงมาเข้าพัก แล้วเช่นนี้นางจะทำอย่างไรดี
“มาคนเดียวเจ้าค่ะคุณหนู แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงมีแขกเข้ามาพักที่โรงเตี๊ยมของเราอีกแน่นอน”
หลิงอีรีบปลอบใจเจ้านายสาว แต่ดูเหมือนว่าคำปลอบใจจะไม่ได้ผล ด้วยประจักษ์แก่ใจว่าต้องหาสายน้ำแห่งชาติพันธุ์อีกตั้งห้าขวด ขณะที่มีเวลาแค่เพียงสามราตรีเท่านั้น นับเป็นเรื่องที่ยากเย็นไม่น้อยเลยทีเดียว
ซ่า! ซ่า! ซ่า!
พลันสายฝนก็ตกลงมาห่าใหญ่ หญิงสาวต่างฐานันดรทั้งสองนางมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความสิ้นหวังยิ่งกว่าเดิม ฤดูมรสุมเช่นนี้ฝนคงตกหนักไปจนถึงสายๆ ของอีกวัน ยิ่งถ้าเกิดน้ำหลากชะดินจากภูเขาลงมาปิดทางสัญจร นางก็ยิ่งหมดหวังที่จะหาลูกค้ามาเข้าพัก
“ขอบใจเจ้ามากนะหลิงอี ที่อุตส่าห์ช่วยเหลือข้ามาโ
