นางยิ้มน้อยๆ แล้วเปิดประตูห้องพักให้ชายหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยออกไปว่า
“ขอให้สมหวังนะเจ้าคะ และขอให้นายท่านนอนหลับอย่างมีความสุข...เชิญเจ้าค่ะ” นางผายมือเชิญแล้วโค้งคำนับน้อยๆ
“ขอบคุณมาก”
บัณฑิตหนุ่มมองเข้าไปในห้องขนาดไม่ใหญ่นัก ทว่าฟูกนอน หมอน ผ้าห่มสะอาดสะอ้าน ภายในห้องแทบไม่มีฝุ่นเลยแม้แต่น้อย
“ข้าคงพักที่นี่สักสามคืนเพื่อท่องตำรา แล้วจึงจะออกเดินทางต่อ ระหว่างนี้ข้าอาจอยู่แต่ในห้องพัก”
“ได้เจ้าค่ะ ข้าจะขออนุญาตรบกวนเคาะเรียกนายท่านเพื่อนำอาหารมาให้วันละสามครั้งนะเจ้าคะ”
หลิงอียิ้มกว้างก่อนจะเดินจากไป โดยนางไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มละมุนได้กระชากหัวใจของบัณฑิตหนุ่มไปเสียแล้ว เขาเดินทางรอนแรมมาเรื่อยๆ เพื่อสั่งสมประสบการณ์และหาสถานที่เงียบๆ ท่องตำรา ไม่คิดเลยว่าจะได้พบสาวงามที่ทำให้เขาถึงกับแทบหยุดหายใจ
‘หลังจากการสอบฮู่ยซื่อเสร็จสิ้นลง เจ้าจงแต่งงานสร้างครอบครัวเถอะนะ แม่กับพ่อของเจ้าอยากอุ้ม
