สารวัตรกลับสถานีตำรวจไปเรียบร้อย ส่วนพวกเธอก็ช่วยกันเก็บร้าน กำหนดเปิดปิดร้านคือ 10.00 น. – 15.00 น. หลังจากเก็บของเรียบร้อยนับกำไรได้เกือบหมื่นจนเธอตกใจ เธอพึ่งรู้ว่าการเปิดร้านอาหารได้กำไรเยอะขนาดนี้
“มึงว่ากูดูแลตัวเองได้ยัง” ขนมหันไปหาปลาส้ม พร้อมกับดวงตาแวววาว มือเล็กทำท่าเอาเงินมาพัด จนปลาส้มต้องทำปากคว่ำใส่ด้วยความหมั่นไส้
“หารสามกะคนละสามพัน ดีกว่าไปหาจับอึ่งอยู่เด้ะ” (หารสามก็คนละสามพัน ก็ดีกว่าไปจับอึ่งอยู่นะ) เป็นครั้งแรกที่ปลาส้มเองก็รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเอง
“นี่ยังน้อยไป เป้าหมายต่อไปของกูคือหาเงินซื้อรถเปิดประทุนไปจับอึ่งค่ะเพื่อนสาว”
“รถพ่วงข้างมึงหาอึ่งบ่ได้ติ” (รถพ่วงข้างมึงหาอึ่งไม่ได้เหรอ)
“ได้ แต่มันบ่ไฮคลาส เดี๋ยวสารวัตรนั่นสิว่ากูดูแลเจ้าของบ่ได้อีก” (ได้ แต่มันไม่ไฮคลาส เดี๋ยวสารวัตรนั่นจะดูแลตัวเองไม่ได้อีก) ขนมเริ่มวางแผนในใจ ต่อไปเธอจะเอาเงินนี่ไปลงทุนขายของอ
