“หยุดบอกเลิกฉัน หยุดไล่ฉันไปสักที”
“ฉันจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนพี่เข้าใจมั้ย?” ฉันตอบไปพลางปาดน้ำตาอย่างเจ็บปวดไม่แพ้กัน
พี่มาร์คัสเขาก็พูดออกมาทั้งน้ำตา มือของเขากุมที่หัวใจด้านซ้ายเอาไว้แน่น
ฉันรู้ว่าเขาเจ็บที่หัวใจ แต่ตอนนี้ฉันเองก็เจ็บเหมือนกันและเจ็บจนไม่สามารถจะลุกไปปลอบเขาได้
“พี่ขอโทษ” เสียงแผ่วเบานั้นออกมาจากปากของพี่มาร์คัส
“ฉันไม่เลิกกับพี่นะ” ฉันเงยหน้าพูดย้ำไปอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นสวมกอดกับพี่มาร์คัสอีกครั้ง
หลังจากที่เราสองคนปรับความเข้าใจกันได้ในระดับหนึ่ง
พี่มาร์คัสไม่อยากให้ฉันเอาเวลามาทิ้งเปล่า อยากให้ฉันอ่านหนังสือสำหรับเตรียมสอบในอีกสิบวันข้างหน้า
ซึ่งฉันเลยวานให้ยัยลาลิลณ์เป็นคนเอาหนังสือติวสอบและอื่นๆ มาให้ รวมถึงบอกกับพี่ลูคัสไปว่าฉันจะขอมานอนที่บ้านของลาลิลณ์ยาว จนสอบเสร็จ
“พี่มาร์คัสดีขึ้นแล้วใช่มั้ย?” ยัยลาลิลณ์ถามหลังจากที่ยื่นกระเป๋าหนังสือให้กับฉัน
ฉันส่
