“เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้นกับข้า” แวมไพร์ตนนั้นร้องเสียงหลง
แจ่มจันทร์ยิ้มเหี้ยมพร้อมยกปืนขึ้นจ่อที่สมองแวมไพร์ตนนั้น เสียงปืนก็ดังสนั่น ร่างแวมไพร์ที่หยุดค้างอยู่กลางอากาศเมื่อก่อนหน้านี้ร่วงลงไปในบนพื้นถนน ก่อนที่ร่างเล็กบอบบางเดินขึ้นไปนั่งคร่อมบนร่างนั่น หยิบลิ่มกับค้อนที่ซ่อนเอาไว้ออกมา ปักลิ่มตรงหัวใจเหวี่ยงค้อนทุบลงบนลิ่มอย่างใจเย็น
“ฮ๊ากกกกกกกกกก” เสียงร้องโหยหวนของแวมไพร์ตนนั้นสร้างความตื่นตระหนกให้เหล่าอมนุษย์ได้อย่างชะงัก ภาพที่มนุษย์ผู้หญิงร่างเล็กบอบบางกระทำต่อแวมไพร์ที่มีพลังมากกว่า นัยน์ตาคู่งามนั้นวาวโรจน์ รอยยิ้มเหี้ยมบนใบหน้าสวยหวานทำให้แวมไพร์กับมนุษย์หมาป่าบางตนถึงกับถอยหลังไปหลายก้าว
“นางเป็นแม่มด นางเป็นแม่มด!” เสียงตะโกนของอมนุษย์ตนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มของลูกน้องซาเบรียน เพียงแค่ประโยคที่บอกว่าแจ่มจันทร์เป็นแม่มด เหล่าอมนุษย์บางตนถึงกับหน้าถอดสี เพราะไม่คิดว่าแม่มดอยู่ฝ่าย
