อเล็กซานเดรียเดินกลับมายังห้องโถงใหญ่ภายในตัวปราสาทอีกครั้ง ขาเพรียวยาวก้าวเดินไปข้างหน้า สายตามองเห็นคุณพ่อบ้านกับผู้ชายอีกคนที่ลูเซียนบอกว่าเธอทายาทของตระกูลแอนเดอร์สัน หญิงสาวรีบก้าวตรงเข้าไปหาเมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจกับแววตาไม่เป็นมิตรจากคุณพ่อบ้าน
“ใครมาหรือค่ะคุณพ่อบ้าน” เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้อาเดรียนต้องหันหน้ากลับมามองเจ้าของเสียงหวานใสที่ดังอยู่ไม่ไกล สายตาก็จับภาพหญิงสาวร่างสูงโปร่ง ผมซอยสั้น นัยน์ตาสีดำสนิทเหมือนท้องฟ้ายามรัตติกาล สวมเสื้อเชิ้ต กางเกงขาสั้นสีขาว ขายาวเพรียวสวยที่ก้าวฉับๆ เข้ามาในห้องโถง
ชายหนุ่มเลิกคิ้วขมวดมุ่น มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างประหลาดใจ ดูก็รู้ว่าสาวสวยผู้นี้ไม่ใช่สาวยุโรปหรือสาวเอเชียร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาคิดว่าเธอคงเป็นลูกครึ่ง ผมดำกับดวงตาสีดำเป็นคนเอเชีย
“คุณอาเดรียนมาขอพบคุณอลูคัสครับคุณหนู”
อเล็กซานเดรียพยักหน้าตอบอย่างเข้าใจ รู้สึกขำแวมไพร์
