แวมไพร์สามตนที่นั่งอยู่ยิ้มกว้างกับความคิดของสาวน้อยหน้าหวาน คิ้วเรียวขมวดมุ่นกับความคิดของตัวเอง ไม่บ่อยนักที่พวกเขาได้เห็นกริยาน่ารักเช่นนี้จากมนุษย์ผู้หญิง
“ข้าชักอิจฉาท่านแล้วสิฌาคส์” ลูเซียนเอ่ยแซวเมื่อเห็นฉากหวานของฌาคส์กับมาเรีย
“ไม่ต้องมาอิจฉาข้าหรอกลูเซียน อย่านึกว่าข้าไม่รู้นะว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่” ฌาคส์หรี่ตามองลูเซียน นึกว่าเขาไม่รู้หรืออย่างไรว่าแวมไพร์อาวุโสตนนี้กำลังคิดไม่ซื่อกับคุณพยาบาลแสนสวยนางนั้น เมื่อคืนก็ยังบุกไปนอนในห้องของคุณพยาบาลสาว
“ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัวก่อน คงต้องกลับไปเคลียร์งานอีกนิดหน่อย พรุ่งนี้ข้ามีนัดกับท่านหญิงด้วย”
“ข้าไม่ไปส่งนะกาเบรียล”
“ไม่ต้องหรอกท่านฌาคส์” กาเบรียลบอกหนึ่งในแวมไพร์อาวุโส จากนั้นก็หันไปยิ้มให้สาวน้อยร่างเล็กที่นั่งยิ้มหวานส่งมาให้เขา เพราะน่ารักเช่นนี้อย่างไรเล่า ท่านฌาคส์ถึงได้หวงนักหวงหน้า
“ผมขอตัวก่อนนะครับคุณมาเรีย”
“ค
