เช้าวันรุ่งขึ้นฌาคส์ก็ปรากฏกายอยู่ในห้องพักของมาเรีย สายตากวาดมองไปรอบห้องก็ไม่พบเจ้าของร่างเล็ก ประตูห้องน้ำก็เปิดออกมาพร้อมกับร่างเล็กในชุดกึ่งเปลือยกำลังก้าวเท้าออกจากห้องน้ำ แขนทั้งสองข้างหนีบไม้เท้าค้ำยันดูทุลักทุเลจนน่าสงสาร
มาเรียชะงักกึกอยู่หน้าประตูห้องน้ำ สายตาจ้องมองร่างสูงใหญ่ที่ยืนมองมายังเธออย่างอับอาย แวมไพร์ตนนี้โผล่มาอยู่ในห้องของเธอตั้งแต่เช้าเชียวหรือ ที่จริงเขาควรเคาะประตูห้องเธอเสียก่อนหรือไม่ก็รอเธออยู่หน้าห้องมากกว่า
“ให้ข้าช่วยไหม”
“เอ่อ...”
“ข้าช่วยเจ้าดีกว่า” ฌาคส์พูดแล้วเดินเข้าไปหาร่างเล็กที่ยืนหน้าแดงอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ขาเพรียวยาวก้าวไปไม่กี่ก้าวก็ถึงร่างเล็ก แล้วตัดสินใจอุ้มร่างหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน
“ปล่อยฉันลงเถอะค่ะคุณฌาคส์ เอ่อ...มัน” มาเรียหน้าแดงก่ำ รีบปล่อยไม้ค้ำยันจากนั้นก็ยกมือจับปมผ้าเช็ดตัวที่หลุดเพราะฌาคส์อุ้มตัวเธอขึ้นมา แขนข้างที่เหลือก็ยื
