“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละคุณฌอง” อเล็กซานเดรียสั่งเสียงกร้าว แววตาเย็นชาจนฌองรู้สึกหวาดกลัวญาติของภรรยาอย่างไม่รู้ตัว ร่างสูงชะงักยืนนิ่ง หันไปมองหญิงสาวที่นั่งหน้าเรียบตึงอยู่ข้างกายมาเรีย
“มีอะไรหรือครับ”
“ฉันว่ามันไม่เหมาะที่คุณเป็นคนพามาเรียไปนอน คุณเคยเป็นคนรักของมาเรีย แต่ตอนนี้คุณคือสามีของเซวีน่า การที่คุณยังเข้าใกล้และทำตัวสนิทสนมกับมาเรีย ฉันว่ามันไม่สมควร”
“นี่มันเรื่องภายในครอบครัวของฉันนะอเล็กซานเดรีย”
“เธอคงลืมไปแล้วมั้งเซวีน่าว่าฉันก็เป็นคนในครอบครัวเธอเหมือนกัน เอาสมองส่วนไหนคิดถึงให้ผู้ชายคนนี้ดูแลมาเรีย พยาบาลพิเศษไม่มีหรือไง เงินเธอก็ใช่ว่าจะไม่มี สมบัติที่คุณลุงคุณป้ายกให้เธอกับมาเรียก็มีไม่น้อย แค่จ้างพยาบาลมาดูแลมาเรียมันคงไม่สิ้นเปลืองเท่าไรมั้ง”
น้ำเสียงเย็นชากับสายตาแข็งกร้าวจ้องมองญาติสาวอย่างหัวเสีย เซวีน่าเอาสมองส่วนคิดถึงให้ฌองเป็นคนคอยดูแลมาเรีย เกิดฌองคิด
