@ห้องอาหารของโรงแรม
"ช่วงบ่ายไม่มีงานในส่วนของคุณนอร์ทแล้ว จะกลับเลยก็ได้นะครับ" งานในช่วงเช้าผ่านไปด้วยดี โดยที่มีนอร์ทคอยเดินตามพร้อมพงศ์และน้ำฟ้าทุกฝีก้าว เขาพยายามหลีกเลี่ยงและใช้คำพูดสุภาพไล่เขาอยู่หลายครั้ง ทว่าเหมือนอีกคนจะไม่ยอมไปท่าเดียว เขายังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ...
"ไม่เป็นไรครับ ที่นี่สวย...จนผมไม่อยากรีบกลับเลยครับ" นอร์ทปรายตามาทางน้ำฟ้าที่ก้มหน้าตลอดเวลา เขาลากคำว่าสวยพร้อมกับยกยิ้มกว้างออกมา
"..." ทั้งโต๊ะตกในความเงียบ น้ำฟ้าได้แต่กำมือแน่นด้วยความเกร็งไปกับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองเธอไม่หยุด
"กินนี่สิครับคุณน้ำฟ้า" กุ้งตัวโตถูกวางลงในจานของน้ำฟ้าด้วยฝีมือของเขา
"พอดีว่าเลขาผมแพ้กุ้ง ผมกินแทนแล้วกันนะครับ" ทว่ากุ้งในจานของน้ำฟ้ากลับถูกตักออกมาด้วยฝีมือของพร้อม เขาไม่รอให้อีกคนอนุญาตจัดการตัดเข้าปากในทันที
น้ำฟ้าเงยหน้าไปมองเจ้านายที่กำลังเคี้ยวกุ้งตัวโต เธอไม่ได้แ
