หญิงสาวชะงักหลุบตามองพื้น ให้ตอบว่าอะไรได้เล่า ในเมื่อสถานะไม่ชัดเจนเลย เราสองคนมีความผูกพันทางกายมากมาย แต่ทางใจกลับไม่มีเลย หรืออาจมีแค่เธอก็ได้
“คนใช้ของที่นี่ค่ะ” เธอตอบเสียงแผ่ว
คนตัวใหญ่ไม่รอ จับให้อีกฝ่ายเงยหน้า แนบริมฝีปากปลายลิ้นละเลียดแล้วควานหาความหวาน กอดรัดร่างงามไว้แนบกาย บีบเคล้นสะโพกงอน แล้วถอนริมฝีปาก คนถูกจูบหอบสะท้าน แววตาสั่นไหวจ้องมองเขาด้วยความสับสน
“เป็นคนใช้บ้านฉัน ถามหน่อยคนใช้ทำแบบนี้กันด้วยเหรอญรินดา”
“แล้วจะให้ฉันตอบว่าอะไรคะ นางบำเรอดีหรือเปล่า” หญิงสาวย้อนทันที
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มสีหน้าเยือกเย็น มือข้างหนึ่งบีบเคล้นทรวงงาม
“คุณธีภพ ตรงนี้ไม้ได้นะคะ นี่มันสวนหย่อม คนมาเห็นเข้ามันไม่ดี!” หญิงสาวห้าม ปากคอสั่น ขัดขืนคนตัวใหญ่
“มีสิ่งหนึ่งที่เธอควรรู้ไว้ญรินดา” เขาบอกแล้วสบตาแน่วแน่ “เธอคือเมียฉัน!”
คนฟังชะงักราวกับต้องมนต์สะกด ธีภพไม่อธิบายอะไรอีก มือใหญ
