หลังจากที่โรมเดินออกไปแล้วสิรินและสตาร์กอดกันกลมด้วยความตื่นกลัว สิรินได้แต่โทษตัวเองที่ติดต่อเขาไป ทั้งที่หลุดพ้นจากเขามาได้แล้วตั้ง 18 ปี
“เดี๋ยวหนูไปปิดประตูก่อนนะแม่”สตาร์ที่เพิ่งจะนึกขึ้นได้พูดขึ้น สตาร์ปล่อยมือจากแม่แล้วรีบวิ่งไปปิดล็อกประตูรั้วเพื่อปกกันตัวเองจากทั้งพ่อทั้งเมียใหม่ของพ่อที่เพิ่งมาอาละวาดอย่างขาดสติ
“แม่ไม่น่าไปเอาเขาเข้ามาในชีวิตพวกเราเลย” สิรินพูดขึ้นหลังจากที่สตาร์เดินไปปิดล็อกประตูและหน้าต่างจนหมดแล้ว
“เรื่องที่มันผ่านไปแล้ว อย่าไปพูดถึงมันอีกเลยนะแม่ไม่มีใครคิดหรอกว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”
“ผ่านมา18 ปี โรมเขาก็ยังเป็นโรม ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย” สิรินหวนคิดถึงวันที่ตัวเองขอจบ ก็ยิ่งโมโหตัวเองที่ยังจะเดินวนลับไปหาเขาอีก
“ตอนนี้เราก็เลิกติดต่อกับเขา เป็นไปได้ก็อยากไปอยู่ที่อื่นสักพัก...แต่ว่า” สตาร์พูดขึ้น แต่พอคิดว่าตัวเองมีกันแค่สองแม่ลูก ไม่มีบ้านไม่มีญาติท
