Chapter 19 งานเข้า
ที่สุดแล้วเหมือนโชคช่วย ท่านประธานโทรมาตามไอดินว่ามีธุระด่วน เหมือนเขาจะมีสีหน้าตื่นนิดๆ แต่ก็ยอมกลับไป ก่อนที่เกือบจะเลิกงานในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
พอเขายอมกลับออกไปง่าย ๆ โนรินเลยได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก ทว่า…พอคิดว่าตัวเองต้องฝ่าฝูงชนเพื่อนพนักงานที่พากันเลิกงานกลับบ้านทั้งที่ตัวเองไม่ได้ใส่กางเกงใน โนรินก็ถอนหายใจอีกรอบ แต่รอบนี้เป็นการถอนหายใจอย่างหนักใจ เพราะไม่รู้จะกลับออกไปยังไงมากกว่า
ก็คงต้องรอเพื่อนร่วมงานกลับบ้านกันจนหมดสินะ
สองทุ่มครึ่ง
โนรินยังคงนั่งเคลียร์งานอยู่ภายในห้องไปเรื่อย ๆ เพราะลำพังแค่ช่วงเช้าเธอก็เสียเวลาไปกับเรื่องนั้น เลยทำให้วันนี้มีงานค้างมากกว่ากำหนด และที่สำคัญเมื่อเหลือบมองดูนาฬิกาก็ดูท่าว่า เพื่อนร่วมงานคนอื่นน่าจะกลับบ้านกันไปหมดแล้ว
เธอจัดแจงปิดคอมและไฟในห้องทำงานก่อนจะเดินออกมา พบว่าข้างนอกห้องทำงานของเธอก็เหมือนจะปิดไฟไปด้ว
