Chapter 15 อย่าใจร้อน
“คะ คุณ!”
โนรินตกใจจนแทบจะผละออกมา ทว่าไอดินกลับหมุนเก้าอี้ของเธอที่นั่งอยู่ให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาก่อนที่สองมือของเขาจะทาบทับพนักแขนเก้าอี้ในสภาพคร่อมร่างเธอเอาไว้
“คุณแต่งตัวแบบนี้ ทำเอาผมแทบจำไม่ได้เลย”
ตาคู่หวานเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าจำเธอได้ ทว่าเพียงเสี้ยววินาทีก็ต้องถูกทำใจให้ตกใจยิ่งกว่า เมื่อดวงตาที่แสนสุภาพก่อนหน้านี้ฉายแววเป็นแววตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะโน้มใบหน้าพาริมฝีปากอุ่นร้อนเข้ามาทาบทับแบบไม่ทันให้เธอได้เตรียมใจ
กว่าจะได้สติก็ถูกทำให้หัวใจกระเจิดกระเจิงจนต้องรีบผลักออกเพราะกลัวพนักงานคนอื่นจะพรวดพราดเปิดประตูเข้ามา
“อื้อ…”
มือเรียวเล็กยกตีที่ท่อนแขนเพื่อห้ามการกระทำคนตรงหน้า กว่าที่เขาจะยอมถอนริมฝีปากออก โนรินก็แทบจะหายใจโกยอากาศเข้าเต็มปอดแทบไม่ทัน
เขายกยิ้มที่มุมปาก นิ้วโป้งเกลี่ยเช็ดริมฝีปากของตัวเองที่มีคราบน้ำลายติดอยู่ ก่อ
