“แม่ตักต่อให้หน่อย” สีบัวบานเอาแต่ชะเง้อคอมองหาใครบางคน และเมื่อเห็นรถกระบะของมาโนชแล่นเข้ามาจอด ก็ทิ้งทัพพีให้ผู้เป็นแม่จัดการตักแกงให้คนงานต่อ แล้วรีบวิ่งออกไปด้วยความดีใจ
“นางลูกคนนี้นี่” ทองเลื่อมเอือมระอาความระริกระรี้ของลูกสาว
“อ้าว พี่มาโนชมาคนเดียวเหรอ แล้วพี่จอมล่ะ ทำไมไม่มาด้วย วันนี้ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่เห็นพี่จอมมากินข้าวเลย” สีบัวบานสอดส่ายสายตามองเข้าไปภายในรถ ด้วยคิดว่าจอมทัพจะมากับมาโนช
“น้องสีบัวบานไม่ต้องไปเรียกจอมว่าพี่หรอกนะ จอมมันอายุ 20 เอง อายุน้อยกว่าน้องสีบัวบานตั้ง 3 ปี”
“ดีเลย กินเด็กเขาว่าเป็นอมตะ แล้วตกลงทำไมพี่จอม ไม่ใช่สิ แล้วตกลงทำไมจอมไม่มากินข้าวเลย เช้าก็ไม่มา เที่ยงก็ไม่ นี่เย็นแล้วก็ยังไม่มาอีก หรือว่าพี่ใช้งานจอมหนัก จอมเลยลาออกไปแล้ว” สีบัวบานไม่ขัดข้องหากจอมทัพจะอายุน้อยกว่าตน เป็นการดีเสียอีกถ้าหากได้แฟนเด็ก
“มันน่าน้อยใจจริง ๆ ในสายตาของน้องส
