“จอม เธอจะหวั่นไหวกับจูบของเขาไม่ได้ เมื่อไรทุกอย่างจะจบ ข้อมูลที่ส่งไปก็ใช้ไม่ได้สักอย่าง แล้วจะทำลายไร่จันทรัชได้ยังไง ถ้ากลับไปเรียนไม่ทันแย่แน่จอม” จอมทัพรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว ยามนึกถึงสัมผัสที่ศิราทิ้งไว้ อยากให้ทุกอย่างจบโดยเร็ว ก่อนที่ความชิดใกล้จะทำให้หวั่นไหวมากไปกว่านี้ แต่ก็ไม่เห็นหนทางที่จะทำลายไร่จันทรัชได้ มหาวิทยาลัยก็จวนจะเปิดเรียน ถ้ากลับไปไม่ทันเป็นเธอเองที่จะแย่ ต้องเสียโอกาสนี้ไป และกลายเป็นต้องหาเงินมาชดใช้ทุน เพราะไม่สามารถเรียนให้จบตามกำหนดได้ ก่อนประตูห้องจะเปิด
“จอม...” ศิราเดินเข้ามาในห้องนอนก็เห็นจอมทัพกำลังเอาที่นอนแบบพับได้ หมอน และผ้าห่ม วางซ้อนกัน
“...” จอมทัพไม่กล้าสบสายตาของศิรา หอบผ้าห่ม หมอน มุ้ง เดินผ่านเขาไป
“จอมจะหอบที่นอนไปไหน” ศิราเท้าเอวมองคนหอบผ้าหอบผ่อนหนีหน้า เจ้ามอคค่านั่งเอียงคอมองคนนั้นทีคนนี้ทีอยู่บนเบาะของมัน รับรู้ได้ถึงความมึนตึง
“เพื่
