ชญานียกขึ้นมาดม รู้สึกเหม็นเขียว จึงทำหน้าแปลก ๆ
“น้ำอะไรเนี่ย เหม็นเขียว” ทำจมูกย่น
“น้ำใบบัวบกไง แก้ช้ำใน แต่ไม่รู้ว่าจะแก้อาการชอกช้ำในหัวใจได้หรือเปล่านะ เอานี่ กิน ๆ พี่ก็หิวแล้วเหมือนกัน”
หยิบแซนวิชมาแกะพลาสติกที่ห่อหุ้มอยู่ ยื่นให้ชญานีหนึ่งอัน แล้วรีบแกะเข้าปากตัวเองไปหนึ่งอัน เคี้ยวหมับ ๆ สายตามองไปยังทิวเขาและพื้นน้ำเบื้องหน้า
ชญานีรีบกินบ้าง ตั้งแต่ได้ขนมเทียนและชาไทยลงไปในท้อง ก็ไม่ได้แตะต้องอะไรอีกเลย เธอกินมันอย่างอร่อย ข้อดีของเด็กสาวคือกินอะไรก็ได้ไม่ค่อยเกี่ยง และอร่อยทุกอย่าง
“เป็นไงรสชาติดีไหม”
“ค่ะ อร่อยค่ะ” ได้ยินแบบนี้ เขาก็รื่นใบหู หันมาส่งสายตาหวาน และยิ้มให้ชญานีแบบน่ารัก
จนเด็กสาวสะดุดในหัวใจ เขาน่ารักจริง ๆ
“เลิกทำตัวไม่น่ารักได้ไหมเนี่ย” เขาเอ่ยขึ้นหลังจากกินแซนวิชหมดไปหนึ่งอัน
“ทำเพื่ออะไร ทำไปทำไม” ยังอยากจะเถียงกับเขา
“เฮ้อ... ก็ทำเพื่อตัวเองอย่
