บทที่ 18 สามเรา
แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามากระทบใบหน้าสวยที่กำลังหลับพริ้มอยู่บนเตียงนุ่มอย่างสบายตัว เปลือกตาสวยค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาจากการหลับไหลพร้อมกับอาการเจ็บระบมตรงที่ส่วนนั้นอย่างหนักหน่วง!!!
พรึ่บ!
“โอ้ย!” ริมฝีปากบางเผลอหลุดอุทานออกมาทันทีที่ร่างกายเริ่มมีการขยับ และความเจ็บปวดก็วิ่งเข้ามาเล่นงานฉันทั่วทั้งตัว!!! ทันใดนั้นเองภาพเหตุการณ์เมื่อคืนระหว่างฉันกับพี่เกียร์ก็แล่นเข้ามาในหัวจนฉันเริ่มจำทุกอย่างได้
เมื่อคืนนี้…
บ้าชะมัด!! เผลอทำอะไรลงไปนะเรา
คิ้วเล็กทั้งสองข้างหมุนเข้ามาติดกันแน่น ฉันยกมือบางขึ้นมากุมขมับอย่างสับสนพลันสายตาก็ดันเลื่อนไปเห็นร่างสูงที่แสนคุ้นเคยกำลังนอนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ ฉัน ที่สำคัญท่อนแขนใหญ่ของเขากำลังกอดร่างฉันอยู่!!!!
ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติขณะที่ยังหลับอยู่เผยให้เห็นมุมที่ฉันไม่เคยได้เห็นมาก่อนเลย ตาดุๆ บัดนี้ได้หลับพริ้มราวกับคนที่ไม่มีพิษมีภัยแตกต่า
