บทที่ 15 แผนการเผด็จศึก /2
1 อาทิตย์ต่อมา
ร้านอาหาร
“ทำไมกินแค่นั้นล่ะ” เสียงเข้มเอ่ยถามหลังจากที่ฉันเพิ่งวางช้อนลงและยกน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม
“ไม่ค่อยหิว”
“ช่วงนี้เป็นอะไรรึเปล่า เหมือนน้องจะเครียดๆ” เขามักจะอ่านใจฉันออกเสมอ แต่ฉันก็เลือกที่จะส่ายหน้าปฏิเสธไปเบาๆ
“เปล่านี่ แค่เรียนหนักไปหน่อยน่ะ”
“งั้นเหรอ?” ดวงตาคมยังคงจ้องหน้าฉันเหมือนอยากจะจับพิรุธ แต่ทว่าฉันกลับยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกภายในจนพี่ฌินณ์พยักหน้ารับ ก่อนจะตักสเต็กขึ้นมาเคี้ยวต่อ
ตั้งแต่ผ่านคืนนั้นมาฉันก็คิดไม่ตกมาตลอด กลัวพี่ฌินณ์จะรู้ กลัวเพื่อนๆ จะสงสัย แล้วที่สำคัญคือกลัวว่าใจตัวเองจะเผลอไผลไปกับการกระทำของเขาคนนั้น!!
โชคยังดีที่เช้าวันต่อมาพอยัยซีอิ๊วไปส่งฉันที่บ้าน พี่ฌินณ์ก็ออกมาเห็นพอดีเขาจึงไม่ได้สงสัยอะไร แต่ว่าก็มีบ่นๆ อยู่บ้าง ถือว่ารอดไปอย่างหวุดหวิด เพราะถ้าพี่ฌินณ์รู้ว่าคืนนั้นฉันไปค้างกับใครมามีหวั
