“อย่าไปเลยนะส้มโอ… ที่นั่นไม่ได้สนุกเหมือนตอนเราไปเดินห้างนะจ๊ะ มีแต่ป่าแต่สวนกับคนเผาข้าวหลาม”
ทองสร้อยหมายถึงบ้านซึ่งเป็นแหล่งผลิตข้าวหลามรายใหญ่ส่งออกขายไปทั่วทั้งเหนือจรดใต้ ทำกันเป็นอุตสาหกรรมในครอบครัวเชียวแหละ
“ไม่เป็นไรค่ะ… ส้มโออยากเห็นว่าเขาเผาข้าวหลามกันยังไง”
วันนี้คนดื้อจะตามไปให้ได้
“อืม… งั้นก็ตามมา”
ทองสร้อยทนเสียงรบเร้าไม่ไหว ยกหลังมือขึ้นมองนาฬิกา ขืนชักช้าเดี๋ยวจะไม่ทันการ หล่อนรีบเดินนำมาที่รถกระบะ พากันขึ้นรถแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์ ขับออกมาจากบ้าน จุดหมายปลายทางคือบ้านของ ‘ลุงใหญ่’ ชายขายข้าวหลามที่สาวน้อยสาวใหญ่ในละแวกนั้นรู้จักชื่อเสียงของแกเป็นอย่างดี
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
เมื่อมาถึงบ้านของลุงใหญ่ ทองสร้อยเดินเข้าไปยังหน้าร้านเพื่อสั่งของเหมือนอย่างทุกครั้งที่มา และนี่เป็นครั้งแรกที่ส้มโอเพิ่งมีโอกาสได้เห็นหน้าเจ้าของบ้านผู้
