13
คืนนี้เป็นคืนแรกที่กุลธิรัตน์ไม่นอนร้องไห้ หล่อนนอนยิ้มอย่างมีความสุข แต่ดูเหมือนพระเจ้าไม่เมตตาหล่อนสักเท่าไหร่ เมื่อประตูห้องนอนเปิดออก ร่างสูงใหญ่ของธรรม์บดีก้าวเข้ามาในห้อง นัยน์ตาสีนิลมองคนนอนหลับบนเตียงเขม็ง แววตาดุกร้าว กลิ่นสุราคลุ้งไปทั่วตัว เขาเดินร่างนวลลออที่เพิ่งเคลิ้มหลับไปเดี๋ยวเดียว
ความที่ธรรม์บดีทิ้งตัวลงนอนด้านข้างแรงมาก คล้ายตั้งใจปลุกให้กุลธิรัตน์ตื่น เป็นไปตามเขาตั้งใจ หล่อนขยับตัวหันมองคนตัวโต
“ว้าย!” เพียงเสี้ยววินาที กุลธิรัตน์ไม่ทันตั้งตัว ความตกใจแน่นอก เมื่อเขากดหัวไหล่ตนไว้ นำร่างกายสูงใหญ่คร่อมร่างตน “คุณอิฐ คุณจะทำอะไรคะ”
ปกติต่างคนต่างนอน ธรรม์บดีไม่เคยแตะต้องร่างกายกุลธิรัตน์เลยสักครั้ง พอเขากลับมาบ้านก็จะอาบน้ำ เข้านอนด้วยการหันหลังให้ตน กอดหมอนข้างใบโปรดของเขา หรือไม่ก็นอนท่าหงาย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ธรรม์บดีสัมผัสตัวกุลธิรัตน์ และเหมือนหล่อนร
