เวลามันผ่านไปค่อนข้างไวสำหรับคมเพชร แม้ว่าอยากยืดเวลาอยู่กับเจ้าของร่างหอมหวานที่เขาเป็นเจ้าของเต็มที่ทุกตารางนิ้วให้นานกว่านี้แต่มันก็ถึงกำหนดกลับเมืองไทยของเขากับหล่อนแล้ว... หลังจากที่ใช้เวลาอยู่กับหล่อนเท่าที่ต้องการ และหล่อนยอมมอบทุกอย่างให้เพราะไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะหักหลัง...
จันทร์เจ้าขาบินกลับไทยพร้อมกับเขาด้วยหน้าตาที่สดใส เพราะอิสรภาพกำลังจะเป็นของหล่อน แม้ว่าคมเพชรจะเงียบๆ นิ่งๆ ไม่แสดงออกอะไร เมื่อเครื่องบินแตะพื้นสนามบินของเมืองไทยแล้ว เขากับจันทร์เจ้าขาต้องแยกจากกัน เขาก็ยังนิ่งเฉยได้คงเส้นคงวา...
“ฉันขอกลับบ้านก่อนนะคะ...”
หญิงสาวรับกระเป๋าแล้วก็ขอแยกตัวกับคมเพชรที่สนามบิน... ดวงตากลมโตจ้องมองเขาอย่างคาดหวัง
“ฉันหวังว่าที่ฉันยอมคุณทุกอย่างที่ผ่านมาแล้ว... คุณจะรักษาสัญญาที่จะให้ยายพลอยกับพี่รพีได้อยู่ด้วยกัน”
“คุณเห็นผมเป็นคนยังไงถึงได้เอาแต่ย้ำอยู่นั่น” ทั้งที่ตั้งใจจ
