ป่าเถื่อน

1236 คำ

“ก็ดี งั้นก็ช่วยรักษาสัญญาของคุณด้วยก็แล้วกัน...” จันทร์เจ้าขาไม่ได้หันมองแม้แต่หน้าของเขา เพราะไม่อยากเห็นแววตาเย็นชาของคนที่สร้างความเจ็บปวดให้หล่อนอยู่ทุกทางอย่างเลือดเย็นนั่นอีกต่อไป... หล่อนจะยอมเจ็บปวดบำรุงบำเรอให้กับคนใจร้ายใจดำภายใต้หน้ากากเทพบุตรแสนดีเพียงคนเดียว.... หล่อนจะไม่ดึงพี่ชายที่แสนดีกับน้องสาวที่อ่อนเดียงสามาร่วมรู้สึกเลวร้ายในชะตากรรมเหมือนหล่อนเพราะสองคนนั้นดีเกินไปที่จะรับมือกับคนอย่างเขา “งั้นก็เริ่มตอนนี้เลยก็แล้วกัน... ไปที่ห้องนอนของผมกันดีกว่า” ชายหนุ่มกดรีโมทเสียงดังปิ๊บ บานเลื่อนประตูอัตโนมัติที่กั้นระหว่างห้องทำงานของเขากับห้องนอนก็เปิดออก เผยให้เห็นห้องเดี่ยวแต่มีพื้นที่กว้างขวางตกแต่งโทนสีดำขาวสีโปรดของเขา ลึกไปข้างในสุดมีเตียงนอนกว้างอยู่ในนั้น “ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมค่ะ” หญิงสาวที่นั่งนิ่งเฉยชาเป็นน้ำยาเย็นหลุดตื่นตระหนก ดวงตากลมฉายแววกังวลตื่นกลัวเหมือ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม