ไอลดามองสองคนที่เปิดประตูลงจากรถพร้อมกันด้วยสายตาครุ่นคิด ใบหน้าของชายคนรักเก่าเหมือนกำลังกลั้นขำอะไรอยู่ ส่วนเพื่อนสนิทของเธอปิดประตูรถเดินหน้าบึ้งมาทางนี้แล้ว
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะพรรณ พี่ธรณ์แกล้งอะไรเพื่อนด้าอีกแล้วคะเนี่ย” ไอลดาทักเพื่อนก่อน ท้ายประโยคค่อยหันไปกระเซ้าธรณ์
“พี่หรือจะเก่งกล้าขนาดจะไปแกล้งอะไรเขาได้ ใช่ไหมคุณ”
พรรณวษาไม่ตอบแล้วตรงไปหาไอลดา ถามอะไรกันกระจุ๋งกระจิ๋งเบา ๆ แล้วขอแยกไปหาอาสองที่นั่งอยู่เงียบ ๆ ที่บ้านพักหลังท้ายสุด ธรณ์มองตามหลังไปก็อดยิ้มกว้างขึ้นอีกไม่ได้
ก่อนหน้าเขากับเธอคุยดีกันมาตลอดทางอยู่หรอก ใกล้จะถึงจุดหมายอยู่แล้ว จู่ ๆ ก็นึกได้ ถามทีเล่นทีจริงว่านัดแนะอะไรกับหัสดินทร์อย่างนั้นหรือ เห็นเธอเงียบไป บอกกลับว่าไม่ใช่ธุระอะไรของเขา ธรณ์เลยว่ากลับ ‘คุณก็ใช่ย่อยนะเนี่ย’
พรรณวษาหันมาสวนกลับ
