Ep.6 เป็นก้างขวางคอ
1587 คำ
Ep.6
HE IS HER BOYFRIEND - แฟนเพื่อน -
ตอน เป็นก้างขวางคอ
“คือ คือ..โม ... โม” ฉันกลายเป็นคนติดอ่างทันที มันแบบๆ แบบพูดไม่ออกจริงๆ
ฉันปิดประตูทันทีก่อนจะวิ่งออกมานอกห้อง เพื่อเรียกสติ
“นี่เธอ!!!!!!!!” ขณะที่ฉันเดินหน้าซีดออกมาจากห้องท่านรองประธาน ไม่นาน ท่านรองก็เดินตามออกมาทันที
ฉันไม่สนใจต่อเสียงที่เรียกนั้น รีบเดินกึ่งวิ่งตรงเข้ามาที่โต๊ะ
ของเด็กฝึกงาน ในแผนกทันที
“โมนา แกเป็นไรหว๊ะ หน้าซีดๆ อย่างกับเจอผีมา” ยัยนับฟางทักทันทีที่ฉันนั่งลง
“เออ เปล่าๆ ไม่มีไร” สติของฉันยังคงไม่ครบถ้วนดี
โอ้ย ฉันควรทำยังไงดีหว๊ะเนี้ย
ไม่บอก เพื่อนก็อาจกลายเป็นคนโง่
บอกไป ถ้ายัยเพลินเกิดรับไม่ได้ ขึ้นมาทำไงละ ยัยเพลินยิ่งอ่อนไหวง่ายอยู่ด้วย
แต่ถ้าฉันบอกอิปิงปอง ยังไงมันก็ต้องหลุดเรื่องนี้กับยัยเพลินแน่ๆ
“ไหนว่าแสนดีไง ไหนว่าอบอุ่น ผู้ชายแม่งก็เหี้ยทุกคนแหละ” ฉันโคตรผิดหวังในตัวพี่ทีสองเลย
“บ่นไรของแกหว๊ะ โมนา ไปๆ เลิกงานแล้วกลับบ้านเถอะ” ยัยนับฟางเก็บข้าวของใส่กระเป๋าก่อนจะเดินมาสะกิดฉัน
“เออ ไปดิ”
ในระหว่างที่ลิฟต์กำลังจะเปิด แต่ก็มีมือของใครบางคนมาขวางไว้
“รอด้วยครับ” เหือกกกกก คนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุด ไอ้เลวทีสอง
ขอเปลี่ยนสรรพนามนะคะ นับถือไม่ไหวจริงๆ
“สวัสดีค่ะ ท่านรอง” ยัยนับฟางรีบยกมือไหว้สวัสดีทันที อย่างเกร็งๆ
ลิฟต์จากชั้น19 ลงมาชั้น1 มันก็จะช้าเป็นชาติประมาณนี้ ทุกชั้นก็จะมีคนเข้ามาเพิ่มเรื่อยๆ จนแน่นเบียดเสียด และตอนนี้ ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนที่แสนดีของยัยเพลินก็ยืนอยู่ข้างหลังฉัน อย่างเลี่ยงไม่ได้
“ขอไปด้วยครับ”
“รอด้วยครับ”
ดีมาก ลิฟต์มันแน่นจนแทบไม่มีที่หายใจ
“ท่านรอง สวัสดีครับ” พนักงานคนหนึ่งเอ่ยทักเขา
“ว่าไงคุณดำรงค์ สบายดีนะครับ” เสียงพูดห่างจากตัวฉันไม่กี่คืบ
“ครับ ผมสบายดี แล้วคุณท่านกับคุณหญิงละครับ สบายดีนะครับ” ทำไมต้องมาคุยกันในลิฟท์ ด้วยเนี้ย
“สบายดีครับ” แค่พูดกันก็พอมั้งจะเดินเข้ามาเบียดฉันทำไมเนี้ย
ตัวเขาแทบจะสิงฉันอยู่ละ
ติ้งๆ ลิฟท์เปิดเท่านั้นแหละ
“ขอทางนะคะ ขอทางค่ะ” ฉันรีบเดินออกจากลิฟต์ทันที แม้คนอื่นๆ จะงงๆ นิดหน่อย
“เพื่อนหนูมันปวดท้องนะคะ แหะๆ” ฉันได้ยินเสียงยัยนับฟางแก้ต่างให้พลางๆ
ดีว่าที่ฝึกงานติดกับรถไฟฟ้า ฉันจึงไม่ต้องขับรถมาเอง
ฉันเปิดหน้าไลน์ยัยเพลินรอบที่ล้านๆ แต่ก็ได้แค่มอง ไม่กล้าแม้แต่จะพิมพ์ไปหา ..
“ถ้าฉันบอกแกเรื่องนี้ แกจะรับได้มั้ยหว๊ะ เพลิน” เห้อออออ อยากจะถอนหายใจเป็นภาษาเปรู
ขณะที่รอรถไฟฟ้าเคลื่อนไปข้างหน้า ฉันก็เปิดเฟสเล่นไปพลางๆ
ยัยปิงปองกดไลค์รูปใครเนี้ยมันถึงมาขึ้นหน้าอัพเดตฉันได้
Facebook
DoubleTT.blackwolf
@Plearntaa ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้ ...
comments
Pingpong NoBra : โอ้ยยย จะหวานกันไปหนายย ตุ๊ดอิจฉา
IamNot Yotaka : เกินหน้าเกินตานะคะ คู่นี้
Rachian goodboy : แคปชั่นมึงกูจะอ้วก
DoubleTT Balckwolf : @Rachian goodboy
ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนกับพี่ทีสองในเฟสบุ๊คหรอก แต่เขาแท็กยัยเพลิน บวกกับพวกพี่โยกับยัยปิงปองไปเม้นก็เลยเห็น และอีกอย่างเขาตั้งใจ
เปิดรูปนี้เป็นสาธารณะด้วย
“ใครจะพยายามแทรกกลางงั้นหรอ ผู้ชายอะไร ตอแหลเก่งกว่าฉันอีก”
พอกลับมาถึงคอนโด ก็เจอกับอิปิงปองที่นั่งดูละครน้ำเน่าผ่านทาง ยูทูปของมันไป
“กระเทย วันนี้กลับเร็วนะคะ” ฉันวางกระเป๋าได้ก็ทิ้งตัวนอนลงโซฟา ข้างๆ นาง
“ไปเหนื่อยมาจากไหนค่ะ เพื่อน” ยัยปิงปองตามองทีวีแต่ปากยังคงถาม
ไถ่ฉันได้
“เหนื่อยดิ ปวดตัวไปหมดแล้วเนี้ย” ฉันบ่นๆ
“ว่าแต่แกนั่งดูอะไรหว๊ะ”
“นั่งดูคลับซันเดย์ อะมึง แบบเอาเรื่องจริงมาเล่า” ปิงปองยังคงนั่งดูรายการอย่างตั้งใจ
“เขาก็แต่งๆ กันทั้งนั้นแหละ ให้ละครมันสนุก”
“ไม่นะมึง นี่กูว่าจะโทรไปเล่าอยู่ เพื่อพี่อ้อยพี่ช่อน จะให้คำปรึกษากูได้บ้าง”
“เล่าว่าไรคะ หนูเป็นตุ๊ดสายเปย์ค่ะ ชอบเลี้ยงเด็ก แต่ก็มักจะโดนหลอกอยู่เสมอ งี้หรอก?”
“หื้ม เล่าเรื่องมึงดีกว่า หนูเคยคุยกับหนุ่มนักเรียนนอกค่ะ แล้วอยู่ๆ หนูก็โดนเทไม่รู้ตัว” มันตอกกลับมาทีหน้าแทบแหก
ค่ะ เรื่องที่มันพูดถึง คือเรื่องฉันเอง...ไม่ขอลงรายละเอียดนะคะ เพราะทุกวันนี้ ยังงงๆ อยู่เลยค่ะ ว่าเทกันทำไม?
“โอ๋ๆ กูพูดเล่นปะมึง ซีเรียสไปได้” พอยัยปิงปองเห็นฉันไม่พูดอะไรต่อคงนึกว่าฉันโกรธ
“เออ อิปอง ถ้าสมมุตินะ แค่สมมุตินะเว้ย” หลอกถามมันดีกว่า
“เออ รีบถามดิ กูจะดูละคร”
“ถ้าสมมุติกูมีแฟนอะ แล้วมึงรู้ว่า แฟนของกูนอกใจกู มึงจะบอกกูปะ” ฉันถามมันอย่างจริงจัง
“อื้ม เรื่องนี้ก็ตอบยากหว๊ะ มันอยู่ที่ว่ามึงรักแฟนมึงขนาดไหน ถ้าบอกไปแล้ว มึงทะเลาะกัน เลิกกันไปเลยก็ดีไป” ฉันก็พยักหน้าอย่างรับรู้
“แต่ถ้ามึงรักเขามาก หรือเขาเกิดสำนึกผิดขึ้นมาจริงๆ และแบบมึงให้อภัยกลับมาคบกันใหม่ กูก็กลายเป็นหมา แถมแฟนมึงคนนั้นคงเกลียดกูน่าดู”
“ทำไมมีแต่เสียกับเสียหว๊ะ” ฉันบ่นๆ
“แนะ หรือว่ามึงไปเห็นแฟนเพื่อนนอกใจหว๊ะ ใครอะ” นั้นไง การแสดงไม่เนียน ฉันต้องไปเรียนมาใหม่
“เออ... คือ ....” มันจะเดาถูกมั้ยหว๊ะ
“พี่ทีสอง?” อยู่ๆ อิตุ๊ดก็พูดขึ้น ทำฉันใจร่วงไปที่พื้น
“ไม่มีทางเป็นพี่ทีสองแน่ๆ เพราะเขาเพิ่งอัพรูปคู่หวานแววกับยัยเพลินไป แถมยังดูร้าก รักยัยเพลิน” จ้า เอาความมั่นใจนี้มาจากไหนเนี้ยอิตุ๊ดเอ้ยย
“อื้ม ก็กูสมมุติขึ้นไง” ฉันเนียนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่อิตุ๊ดรีบคว้าแขนไว้ทันที
“อิโม มึงก็รู้ว่ากูขี้เสือก บอกมาเลย เพื่อนคนไหน กูอยากรู้อะ ชอบมาทำให้ต่อมเผือกขึ้นและจากไป มึงจะทำแบบนี้ไม่ได้” นางเสียงสูงใส่ฉันทันที
“...เออ คือ เรื่องของยัยนับฟางไง เพื่อนคณะฉันอะ” โทษนะฟาง นึกถึงใครไม่ทันแล้วจริงๆ
“อะไรนะ ยัยฟางคนที่สวยๆ อะนะ โดนนอกใจ ตุ๊ดอยากจะกรี้ด” ยัยฟางมานอนคอนโดฉันบางครั้งบางคราว เลยพอรู้จักกับอิปิงปอง
“เออดิ ใช่ ใช่เลยมึง คือกูก็เลยมาปรึกษามึงนี่ไง ว่าควรทำไงดี จะบอกฟางดีมั้ย หรือว่าจะ”
“บอกไม่ได้นะมึง!!!” อิตุ๊ดสวนขึ้นมาทันที
“เอ้าวส์! แล้วมึงจะยอมให้เพื่อนเป็นควายเนี้ยนะ”
“มึงมีหลักฐานมั้ยละ ว่าเขานอกใจอะ มึงไปเห็นได้ไง” ถามเยอะจังหว๊ะ อิตุ๊ด
“เออ ก็แบบ เขาทำงานที่เดียวกันไรงี้ไง กูก็แอบไปเห็น” แถจนสีข้างจะถลอกแล้วนะเนี้ย
“มึงฟังกูนะเว้ย มึงบอก ถ้าเขาไม่เชื่อ มึงก็หมา มึงบอกไป เขาเชื่อ เขาเลิกกัน เพื่อนมึงจะมีความสุขหรอหว๊ะ?” อิปิงปองถึงกลับกดหยุดละครเพื่อหันมาให้คำปรึกษา
ฉันกำลังจะอ้าปากเถียงแต่
“เราไม่ได้ปล่อยให้เพื่อนโง่ แต่มึงต้องดูก่อนว่า ผู้ชายน่ะ เขาแค่เล่นๆ หรือเขาจริงจังกับยัยคู่ขานั้น” มันพูดอย่างมีเหตุผล
“เป็นผู้ชายนี่ดีเนาะ ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง” ทำไมยัยเพลินของฉันต้องไปหลงรักคนแบบนั้นด้วยเนี้ย
“บางเรื่องอะ ทำเป็นมองไม่เห็นบ้างก็ได้นะมึง” ยัยปิงปองพูดพลางจับไหล่ฉัน
ก็จริงอย่างที่ยัยปิงปองพูด ... บางทีถ้าฉันพูดไปยัยเพลินก็คงไม่เชื่อ หรือไม่ถ้าเชื่อ มันก็ต้องเสียใจอยู่ดี
และใช่ ฉันก็ไม่เคยต้องการให้เขาเลิกกันซะหน่อย เห้ออออ ฉันอาบน้ำ นอนพลิกไปพลิกมายังไงก็หลับไม่ลง
ฉันนอนคิด นั่งคิด หาทางออกที่ดีที่สุด เอาหว่ะ!!!
“ฉันจะช่วยแกเองเพลิน ฉันจะเป็นก้างขว้างทางยัยเลขานั้นกับผู้ชายของแกให้แกเอง "
T2 part
“เชี้ย แล้วสรุปน้องโมนาเขาเห็นมั้ย” หลังจากที่ผมเลิกงาน ผมก็คิดอยู่นานว่าควรโทรหาใคร จนไอ้เชนทร์มาเม้นในรูป
“กูไม่รู้หว๊ะ” ใช่ว่าผมไม่เครียดนะ แต่ถ้าผมเดินไปอธิบายก็เหมือนคนแก้ตัว เลยต้องนิ่งเพื่อสงบความเคลื่อนไหวไว้ก่อน
- ผู้เขียน
