ทวงแค้น ลวงพิศวาส

ตอนที่ 3 คุณหนูขวัญข้าว

“คุณฟ้าคะ รบกวนเอาแฟ้มข้อมูลงานสัมมนาของสูตินรีแพทย์ที่จะไปจัดที่เดอแกรนด์เวียงพิงค์ให้ข้าวหน่อยค่ะ”

เสียงหวานดังขึ้นผ่านอินเตอร์คอมเพื่อสั่งงานเลขาคู่ใจหน้าห้อง

ขวัญข้าว ลูกสาวคนสวยของ นลินี กับพิชัย ทายาทเพียงคนเดียวของโรงแรมเดอแกรนด์ที่มีสาขาอยู่ตามจังหวัดท่องเที่ยวที่ติดอันดับทั่วประเทศ เธอเพิ่งจบการศึกษาระดับปริญญาโทด้านการบริหารธุรกิจมาจากสหรัฐอเมริกา จริงๆแล้วเธอถูกส่งไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่มัธยมปลาย การเป็นเด็กนอกและเป็นทายาทหมื่นล้าน ทำให้เธอเป็นสาวสังคมไฮโซ มั่นใจในตัวเองสูงปรี๊ดและรักการปาร์ตี้เป็นชีวิตจิตใจ และการที่ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กยิ่งทำให้เธอเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้ ชอบเอาชนะและรักความเพอร์เฟค

แต่ถึงจะไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาแต่เธอไม่นิยมวัฒนธรรมการเปลี่ยนคู่นอนหรือฟรีเซ็กส์ แม้เธอจะเป็นสายปาร์ตี้ แต่ก็ไม่มั่วในเรื่องนี้ ไม่เคยมีชายหนุ่มคนไหนเข้าถึงตัวเธอได้ง่ายๆ ถ้าไม่ได้เข้ามาหาเธอด้วยมิตรภาพของคำว่าเพื่อนจริงๆ เธอเป็นผู้หญิงที่หยิ่งและค่อนข้างถือตัวกับผู้ชาย แต่ถึงแบบนั้นชื่อเสียงในวงสังคมของเธอไม่ค่อยดีนัก มักมีข่าวลือเสียๆ หายๆ ว่าเธอฟรีและง่ายกับผู้ชายเสมอ ซึ่งข่าวลือพวกนี้ออกมาจากปากเพื่อนที่เรียนด้วยกันที่เมืองนอก เพราะอิจฉาที่เธอทั้งสวยและเรียนเก่ง เป็นที่รักใคร่ของเพื่อนๆ และเป็นที่ดึงดูดใจของหนุ่มๆทั้งหัวทองหัวดำ

แต่เธอก็ชินเสียแล้ว เธอไม่แคร์และไม่มีเวลามาคิดจุกจิกกับเรื่องไร้สาระพวกนี้ เพราะเธอมีงานมีการต้องทำและแบกรับความรับผิดชอบอีกมากมาย เธอจำเป็นต้องเรียนรู้งานจากพ่อและแม่เธอให้ได้มากที่สุดก่อนที่เขาทั้งคู่จะเกษียณตัวเอง นั่นก็เพราะเธอคือทายาทเพียงคนเดียวที่จะสืบทอดและดูแลเดอแกรนด์ต่อไป

ความจริงแล้วเธอก็เป็นคนปกติที่อยากมีแฟน แต่แค่ยังไม่เจอคนที่เธอถูกใจจริงๆเสียที ถ้าเธอเจอคนที่ทำให้เธอต้องตาต้องใจคนนั้นได้ เธอจะรุกเข้าหาเขา แล้วทำทุกวิถีทางให้เขามาเป็นสมบัติของเธอเอง ไม่ต้องเข้ามาคอยตามจีบเธอให้รุงรังน่าวุ่นวาย

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับการเปิดเข้ามาของชายวัยกลางคนรูปร่างค่อนข้างท้วม

“เป็นไงบ้างลูก ช่วงนี้ข้าวยุ่งจนแทบไม่กลับไปนอนบ้านเราเลยนะ”

เสียงทุ้มเอ่ยทักอย่างนุ่มนวล จะเป็นใครไม่ได้นอกเสียจาก พิชัย พ่อเลี้ยงของเธอ ที่รักและดูแลเธอเหมือนกับเธอเป็นลูกแท้ๆ ส่วนเธอก็รักเขามากเหมือนเขาเป็นพ่อแท้ๆเช่นกัน ความจริงเธอสนิทกับพ่อเลี้ยงมากกว่าแม่เสียด้วยซ้ำ เพราะเขาค่อนข้างใจเย็น มีเหตุผล รับฟังและเชื่อใจเธอเสมอ ต่างจากแม่ที่ถึงแม้จะตามใจเธอ แต่ก็เจ้าอารมณ์ ชอบบงการ ขี้หงุดหงิด รักหน้าตาทางสังคมจนไม่ค่อยสนใจความรู้สึกของคนในครอบครัว

เวลาที่เธอโดนใส่ร้ายจนเป็นข่าวฉาว พ่อจะเชื่อมั่นในตัวเธอเสมอว่าเธอไม่มีวันทำตัวเหลวแหลกแบบนั้น แต่แม่ถึงจะไม่เชื่อข่าวนั้นนักเพราะรู้ดีว่าลูกของตัวเองเป็นคนอย่างไร แต่ก็อารมณ์เสียด่าทอเธอเสมอว่าทำให้เกิดข่าวฉาวจนแม่เสียหน้า วงศ์ตระกูลเสียหาย

“งานยุ่งมากจริงๆค่ะคุณพ่อ เดี๋ยวข้าวต้องไปเชียงใหม่อีก คุณแม่ให้ข้าวไปดูแลคณะสัมมนาของหมอสูติฯ ค่ะ”

“ก็ถือโอกาสเที่ยวซะเลยสิลูก ตั้งแต่ข้าวกลับมาจากเมืองนอก ไม่ค่อยได้มีเวลาส่วนตัวเลยนะ แล้วแบบนี้ลูกสาวพ่อจะขึ้นคนไหมนะ พ่ออยากจะอุ้มหลานแล้วนะลูก”

พิชัยกระเซ้าลูกสาวนอกไส้ที่รักดั่งลูกของตน

“โถ่ คุณพ่อขา ลูกสาวคุณพ่อออกจะชื่อเสียงโด่งดังฉาวโฉ่แบบนี้ คนหูหนวกตาบอดที่ไหนจะมารับเซ้งต่อกันละคะ”

หญิงสาวย่นจมูกใส่บิดาอย่างน่ารัก

“คนหูหนวกตาบอดคนนั้น ก็จะเป็นคนโชคดีที่ได้ลูกสาวพ่อไป ถึงจะขี้เหวี่ยงไปนิด เอาแต่ใจไปหน่อย ปาร์ตี้บ่อยๆ แต่ก็ตั้งใจทำงานนะ”

สองพ่อลูกหัวเราะพร้อมกันในมุขแซวลูกของคุณพ่อที่แสนดี

“คุณพ่อไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยกันไหมคะ”

“ไม่ดีกว่า เกิดลูกสาวพ่อไปถูกใจหมอหนุ่มๆหล่อๆที่ไหน มีพ่อมาคุมแบบนี้ ไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบพอดี”

“แหม ถ้าลูกถูกใจไม่ต้องเข้ามาจีบหรอกค่ะ เดี๋ยวข้าวจัดการเอง อย่าใส่เกียร์ถอยก็แล้วกัน” แล้วทั้งคู่ก็หลุดขำพร้อมกันเสียงดังลั่นห้องในความมั่นหน้าของลูกสาวตัวแสบ

“แล้วจะไม่กลับบ้านบ้างหรือลูก แม่เขาคิดถึงนะ ไม่ค่อยมีคนคุยด้วย คุยกับพ่อได้สองคำก็ทะเลาะกันแล้ว ลูกก็รู้”

ความสัมพันธ์ของพ่อเลี้ยงและแม่ของเธอไม่ได้สวยหรูรักใคร่กันดีอย่างที่ออกสื่อหรอก เธอรู้ดี มันเป็นแบบนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่เธอยังเพิ่งจำความได้ด้วยซ้ำ แม่มักจะทะเลาะตบตีด่าทอพ่อเสมอ ที่พ่อไม่เคยรักแม่เลย และชอบไปหาเศษหาเลยกับผู้หญิงนอกบ้าน ที่แม่เรียกว่าผู้หญิงข้างถนนเสมอ

เธอโตพอที่จะรับรู้แล้วว่าพ่อเธอไม่เคยมีความรักให้กับแม่ผู้แสนร่ำรวยและเพอร์เฟคของเธอเลย เธอปะติดปะต่อเรื่องได้ว่า เมื่อก่อนพ่อเลี้ยงเธอเป็นแค่สถาปนิกหนุ่มฝีมือดีที่ติดต่องานกับแม่ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมหรูหรามีชื่อเสียงอันดับต้นๆของประเทศเสมอ เพราะพ่อเป็นคนรับออกแบบตกและตกแต่งภายในให้โรงแรมของแม่ทั้งที่เชียงใหม่และภูเก็ต พ่อมีครอบครัวอยู่แล้วและมีลูกแล้วถึงสองคน แต่ด้วยความที่แม่ชอบพ่อที่ทั้งหล่อและเก่ง ทั้งยังติดต่องานจนใกล้ชิดก็เกิดความสัมพันธ์ที่ผิดพลาดขึ้น จนแม่ตั้งท้อง

แม่ไม่ยอมเป็นเมียน้อยหรือยอมให้พ่อมีบ้านอื่นอีกนอกจากเราเพราะจะทำให้ชื่อเสียงของแม่เสียหาย แม่ยื่นคำขาดให้พ่อทิ้งทางนั้นมาอยู่กับแม่ ไม่อย่างนั้นแม่จะเอาลูกในท้องออกและจะทำทุกวิถีทางให้พ่อตกงานและไม่มีที่ไหนรับเข้าทำงานอีก จนกลายเป็นคนหมดอนาคต และที่สำคัญ เมื่อแม่ต้องเสียลูกในท้อง เมียของพ่อก็ต้องเสียลูกคนใดคนหนึ่งหรือสองคนนั้นไปแม่ พ่อหมดหนทางที่จะไปต่อ ต้องกลั้นใจทิ้งผู้หญิงที่พ่อรักที่สุดและลูกแท้ๆที่เป็นดั่งชีวิตของพ่อ มาอยู่กับแม่และเธอ

ความสัมพันธ์ที่เกิดจากความลุ่มหลงมัวเมา จนกลายเป็นความผิดพลาด ไม่ได้เกิดจากความรักของพ่อ ทำให้จิตใจของพ่อไม่เคยอยู่กับแม่ แต่ก็พยายามทำทุกอย่างให้ถูกต้องและดีที่สุดในสิ่งที่ควรจะเป็น ความสัมพันธ์ที่มีรอยร้าวอยู่แล้ว ยิ่งถึงจุดแตกหัก เมื่อพ่อจับได้ว่าแม่ไม่ได้ตั้งท้องจริงๆตั้งแต่ต้น แม่โกหกสร้างเรื่องขึ้นมาทุกอย่างเพื่อหวังอยากได้พ่อมาเป็นสมบัติของตนเองเพราะเกิดตกหลุมรักพ่อเข้าจริงๆตั้งแต่แรก พ่อยื่นคำขาดจะหย่าขาดจากแม่ทันทีที่รู้ความจริง

แต่คนอย่างแม่ของเธอหรือจะจนแต้ม แม่จะยอมเซ็นใบหย่าให้ ถ้าหากว่าพ่อรับได้ที่จะสูญเสียทุกสิ่งที่รักไป พ่อรู้ว่าคนอย่างแม่ต้องทำจริงดังขู่แน่นอน และแค่สถาปนิกตัวเล็กๆ ที่ไม่มีกำลังเงินหรืออำนาจอะไร หย่าจากแม่ไปแล้วจะมีที่ไหนรับเข้าทำงานอีกหรือไม่ จะเอาปัญญาที่ไหนมาดูแลลูกเมียให้พ้นจากเงื้อมมือแม่ของเธอ พ่อจึงต้องจำใจอยู่กับแม่ต่อไปเพื่อรักษาชีวิตและอนาคตของลูกและเมียที่พ่อรักที่สุดเอาไว้ แสดงบทบาทสามีผู้แสนดีต่อหน้าสื่อมวลชน แต่ภายในบ้านกลับร้อนรุ่มเป็นไฟ ตั้งแต่เธอจำความได้ เธอแทบไม่เคยเห็นพ่อกับแม่พูดคุยกันดีๆอีกเลย

“เดี๋ยวกลับจากเชียงใหม่ ข้าวจะกลับเข้าไปนอนที่บ้านสักพักก็ได้ค่ะ”

“ขอบใจมากลูก งั้นพ่อไม่กวนลูกแล้วนะ”

ก่อนออกจากห้องไป พิชัยก้มลงหอมหน้าผากมนของลูกสาวหนึ่งครั้ง ลูกสาวคนสวยก็หอมแก้มที่เริ่มมีริ้วรอยความเหี่ยวย่นของพ่อหนึ่งครั้งเช่นกัน เขาทำแบบนี้เป็นประจำตั้งแต่ที่ลูกสาวตัวน้อยๆนี้ยังเป็นเด็ก