มาเฟียขังรัก

ตอนที่ 1 คนใจร้าย

สี่โมงเย็นเป็นเวลาเลิกคลาสเรียนของนักศึกษาหลายชั้นปี หนึ่งในนั้นก็คือนักศึกษาวัยสิบแปดปีอย่างไอมิ

หลังจากบอกลากับเพื่อนเสร็จเดินไปยังรถที่มารอรับกลับบ้าน ไอมิจะมีคนไปรับไปส่งที่มหา'ลัยตลอด

"คุณนาธานกลับหรือยังคะคุณแซ็ก" พอก้าวเข้ามานั่งในรถ ริมฝีปากจิ้มลิ้มขยับถามลูกน้องคนสนิทของเขาที่รับหน้าที่ดูแลเธอ ไม่ว่าจะไปมหา'ลัย กลับบ้าน หรือไปแวะที่ไหนไอมิต้องมีอีกฝ่ายตามติดไปด้วยเสมอ

"กลับแล้วครับ วันนี้คุณนาธานกลับตั้งแต่บ่ายแล้วครับ" ลูกน้องวัยสามสิบปีของนาธานที่ถูกส่งมาดูแลไอมิบอกหญิงสาวอย่างเป็นกันเอง

ระยะเวลาสองปีเศษที่มาอยู่ที่นี่ ไอมิสนิทกับคนขับรถของตัวเองไม่ต่างจากพี่ชาย เรียกได้ว่าหญิงสาวมองอีกฝ่ายเสมือนเป็นญาติคนหนึ่ง

"งั้นไอมิขอยังไม่กลับได้ไหมคะ" อะไรบางอย่างทำให้เธอเอ่ยแบบนี้ออกมา

คนใจร้ายที่เมื่อคืนเขาตะคอกเสียงใส่เธอ คำว่า 'เด็กใจแตก' ที่ออกจากปากของเขามันเป็นแผลบาดลึกให้หญิงสาวที่ปราศจากทั้งพ่อและแม่กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่

ไม่อยากกลับไปเจอคนใจร้ายที่มีผู้หญิงรอบกาย เขาเชื่อทุกคนอย่างสนิทใจ แต่กับเด็กอย่างเธอ..มีแต่คำตำหนิว่าเป็นตัวสร้างเรื่อง

'ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ บ้านหลังนี้ไม่เคยสงบสุขเลย!'

นั่นเป็นคำที่เขาเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะจูงแขนผู้หญิงคนที่หาเรื่องเธอก่อนแล้วหายเข้าไปในห้องด้วยกัน

"แวะไหนก่อนหรือเปล่าครับ เพราะคุณนาธานกำชับเอาไว้ว่าหากคุณไอมิเรียนเสร็จให้รีบพากลับบ้าน"

"เขาคิดถึงหนูหรือไงกันคะ" ไอมิแสยะยิ้ม ร้อยวันพันปีไม่เคยถามหา เธอจะไปไหน ทำอะไรไม่เคยสนใจ แต่พักหลังๆ กลับมีชื่อเธออยู่ในลิสต์ของเขาตลอด

"วันนี้ที่บ้านมีปาร์ตี้ครับ"

ไอมิถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ ทุกเย็นวันศุกร์จะมีปาร์ตี้ริมสระว่ายน้ำ และเธอก็ต้องไปร่วมกับเขาและผู้หญิงของเขาด้วย หากเธอทำตัวเป็นแกะดำไม่พ้นถูกว่าอีกอย่างแน่นอน

"งั้นเรากลับบ้านกันก็ได้ค่ะคุณแซ็ก"

สิ้นสุดประโยคราวกับตัดพ้อชีวิตน้อยๆ ของตัวเองลงไป แซ็กถึงกับถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อนึกสงสารคนที่อยู่ในรถคันเดียวกันนัก

ไอมิคือหญิงสาวที่แม่เลี้ยงนำมาขัดดอกตั้งแต่อายุสิบหกปี เมื่อฝั่งนั้นได้ข่าวว่าคุณนาธานมีฮาเร็มส่วนตัว ชอบรับเลี้ยงเด็ก จึงคิดว่าหนี้จำนวนหนึ่งล้านบาทที่ติดในบ่อนการพนันคงหายลับไปกับตาแน่นอน

แต่ภายหลังที่แม่เลี้ยงไอมิกลับไป นาธานโกรธมาก โกรธที่เอาเด็กอายุไม่ถึงสิบแปดปีเข้ามาอยู่ในบ้านของเขา

ถึงนาธานจะทำธุรกิจผิดกฎหมายหลายอย่าง ทว่าหากเป็นหญิงสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะเขาไม่สันทัดสักนิดเดียว

ไม่ใช่กลัวข้อหาพรากผู้เยาว์ แต่ร่างกายแน่งน้อยขนาดนี้กับเขาที่มีความสูงใหญ่คิดได้อย่างไรกัน

ด้วยความที่เกลียดแม่เลี้ยงไอมิเป็นทุนเดิม ทำให้นาธานปฏิเสธการรับเธอเป็นเด็กเลี้ยงอีกคน เด็กอายุสิบหกปีในวันนั้นจึงกลายมาเป็นสาวใช้ คอยปรนนิบัติดูแลผู้หญิงของเขาทุกคนแทน ท่ามกลางสองข้างทางที่ถูกกระแนะกระแหนว่าไม่มีทางได้เป็น

แต่พอไอมิอายุครบสิบแปดปี นาธานกลับแต่งตั้งหญิงสาวขึ้นมาเป็นผู้หญิงของเขา ท่ามกลางผู้หญิงอีกห้าคนที่ไม่เห็นด้วยทว่าไม่กล้าทักท้วง วันดีคืนดีเด็กรับใช้พวกเธอได้กลายมาเป็นผู้หญิงของนาธานเสมอพวกเธอได้อย่างไร

ด้วยความที่ผู้หญิงทั้งห้าคนไม่พอใจจึงมีใครบางคนรวมหัวกันแกล้งไอมิ และตั้งแต่นั้นมา..ก็เกิดเรื่องในบ้านมาตลอดเมื่อในทุกๆ วันนาธานจะได้ข่าวมาเสมอว่าไอมิสร้างเรื่อง!

'ไอมิทำค่ะ'

'ไอมิเป็นคนเริ่มก่อนค่ะ'

'ไอมินิสัยไม่ดีค่ะคุณนาธาน!'

'ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ บ้านหลังนี้ไม่เคยสงบสุขเลย!'

รถหรูแล่นเข้าไปในบริเวณพื้นที่มากถึงหนึ่งร้อยไร่ของคฤหาสน์หลังใหญ่ ด้านซ้ายต่างประกอบไปด้วยบ้านสองชั้นสีขาวประมาณห้าหลัง ถูกแบ่งกั้นด้วยแปลงดอกไม้นานาชนิด ทว่าพื้นที่ที่เป็นฟิตเนสและสระว่ายน้ำกลับถูกรวมเข้าด้วยกันอยู่ด้านหน้าตรงกลาง เรียกได้ว่าบ้านแต่ละหลังจะหันหน้าออกไปในทิศทางเดียวกันคือมองเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ห่างออกไปกว่าสองร้อยเมตรได้

คนที่มาอยู่ทุกคนต่างรู้ดีว่ามีกฎเกณฑ์อย่างไร จึงทำให้ฮาเร็มแห่งนี้ดูสงบมาตลอด ไม่เคยมีเรื่องให้เขากังวลใจใดๆ ท่ามกลางความพึงพอใจของนาธานเวลากลับมาที่บ้าน

กระนั้นตั้งแต่นาธานตัดสินใจสร้างฮาเร็มที่เป็นส่วนตัวขึ้นมายังไม่เคยบอกหมดสัญญาผู้หญิงคนไหนสักคนอีกเหมือนกัน

"ขอบคุณค่ะคุณแซ็ก" สาวน้อยลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นมีรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ ไอมิตัดผมหน้าม้าเต่อรับเข้ากับดวงตากลมโต มีแก้มป่องและใบหน้าจิ้มลิ้มที่สะดุดตาต่อผู้พบเห็น และผิวพรรณที่ดูขาวสุดๆ กว่าใครเพื่อนเมื่อเทียบกับผู้หญิงทุกคนของนาธาน

ผมยาวถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าในวันนี้เพราะนึกรำคาญเวลาลมพัด พาร่างกายบอบบางทว่าสัดส่วนท่อนบนอย่างหน้าอกและสะโพกช่วงล่างช่างสวนทางลงจากรถ

ยิ่งมาอยู่ในชุดนักศึกษาเข้ารูปที่เจ้าตัวชอบใส่แล้วยิ่งอวดสัดส่วนเด่นชัด ไอมิดูเป็นสเปกของหนุ่มๆ ในมหา'ลัยด้วยความที่ตัวเล็กเพราะมีส่วนสูงเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบแปดเซนติเมตรเท่านั้นถ้าเทียบกับเพื่อนในกลุ่มที่มีสัดส่วนนางแบบกัน ทว่าคนตัวเล็กกลับตกเป็นเป้าสายตามากยิ่งกว่า

"คุณนาธานรออยู่ในห้องรับรองครับ" แซ็กเรียนคนที่เดินลงจากรถมาก่อนกำลังจะเดินปลีกตัวกลับไปยังบ้านหลังเล็กทางด้านหลังคฤหาสน์ มีสาวน้อยผิวขาวดวงตากลมโตอาศัยอยู่คนเดียว

"เดี๋ยวไอมิไปนะคะ" เธอไม่ได้จงใจทำให้คุณแซ็กเดือดร้อนแต่อยากกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อน

เดินเข้าไปในบ้านไปหยุดอยู่หน้ากระจกแต่งตัว ยกมือขึ้นแตะเบาๆ ที่ซีกแก้มด้านซ้ายเมื่อเย็นแล้วมันยังคงทิ้งความเจ็บปวดเอาไว้ให้รู้สึก แถมรอยแดงยังไม่จางลงไป

เธอโดนผู้หญิงของเขารุมตบมา เธอสามารถป้องกันตัวเองได้ ทว่ามีมือใหญ่ของใครบางคนมาห้ามหมัดหนักของเธอเอาไว้แล้วปล่อยให้มือของผู้หญิงคนนั้นตบโดนใบหน้าของเธอ

ไอมิปาดน้ำตาออกเงียบๆ เมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ก่อนจะเปิดลิ้นชักแล้วหยิบยาขึ้นมาทาให้มันหายบวมแดงสักที เธอไปเรียนทั้งแบบนี้น่าอายจะแย่

แกร๊ก..

หญิงสาวตวัดสายตาไปมองที่ประตูห้องผ่านกระจกตรงหน้า ก็เห็นว่าประตูบ้านของเธอถูกเปิดออกด้วยฝีมือของคนใจร้ายคนนั้น

คนทั้งคู่สบตากันก่อนจะเป็นไอมิที่ดึงสายตากลับมาแล้วรีบทายาจนทั่วรอยแดง จากนั้นเก็บลงที่ลิ้นชักอย่างเก่าแล้วจะเดินไปเลือกชุดว่ายน้ำไปเปลี่ยนในห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวไปร่วมปาร์ตี้ ทว่าถูกเขาขวางทางเอาไว้เสียก่อน

"ขอทางด้วยค่ะ" ไอมิเอ่ยอย่างไม่มองสบตา กลับกันคิดว่าตุ๊กแกข้างฝายังน่ามองกว่าอีก

"ฉันยืนอยู่ตรงนี้ เธอมองอะไร" คราวแรกคิดจะมาปลอบใจ เขาอยากมาอธิบายว่าเขาไม่ได้ตั้งใจปกป้องผู้หญิงคนนั้น แต่เขาไม่ชอบให้มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งในบ้าน เขาแค่ต้องการจะหยุดเหตุการณ์ แต่พอเห็นท่าทางแบบนี้แล้วเขาอยากจับเฆี่ยนเสียให้เข็ด!

"มองอะไรก็ได้ค่ะที่ไอมิอยากมอง"

"อย่ามากวนไอมิ ฉันให้แซ็กบอกเธอแล้วว่าฉันจะรอที่ห้องรับรอง วันนี้มีปาร์ตี้"

"ไม่ได้กวนค่ะ แล้วไอมิก็รู้ แต่ไอมิแค่กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะรีบไปหา ใจคอคุณจะให้ไอมิใส่ชุดนักศึกษานั่งคร่อมคุณเลยหรือไง" หญิงสาวมองเขาอย่างท้าทาย แต่ถ้าเขาบอกได้เธอก็ไม่อายเหมือนกัน

นาธานต้องพยายามข่มใจเอาไว้กับคนที่ชอบต่อปากต่อคำ มองตามร่างบางเดินผ่านเขาเข้าไปในห้องน้ำ มองเสื้อนักศึกษารัดรูปกับกระโปรงพรีทสั้นจากทางด้านหลัง เมื่อวานไม่ใช่แบบนี้?

คงเพราะเขามักเลิกงานหลังจากไอมิกลับบ้าน จึงไม่รู้ว่าเด็กในสังกัดตัวเองแต่งตัวน่าเกลียดขนาดนี้ไปเรียน ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วขนทั้งหมดออกมาเลือก พอมั่นใจว่ามันเป็นไซซ์เดียวกันหมดจึงนำออกไปเผาทิ้งด้านนอก