นายแพทย์คนนั้นกลับไปแล้ว ซึ่งนาธานก็ไม่รู้ว่ามันใช่หน้าที่ไหมที่หมอต้องมาดูแลคนไข้เองถึงกับมืออย่างนี้ หากแต่อย่างนั้นแล้วมันน่าจะเป็นหน้าที่ของพยาบาลมากกว่า แต่เขาก็ไม่ได้ทักท้วงเพราะกลัวไอมิไม่สบายใจ เดิมเกลียดเขาอยู่แล้ว คราวนี้คงเกลียดเข้าไส้ ให้เวลาเธอยิ้มให้ผู้ชายอื่นทั้งที่ในใจเขาเจ็บ
แต่พอลับตาหมอคนนั้น ไอมิเบี่ยงเบนความสนใจไปที่แซ็ก กระทั่งเขาส่งสัญญาณให้ลูกน้องออกไปก่อนเพราะเขาอยากอยู่กับไอมิสองคน หญิงสาวกลับกระเถิบตัวนอนตะแคงหันหลังให้เขาอย่างไว
นาธานพยักหน้ากับตัวเองอย่างเข้าใจในการกระทำของหญิงสาว รอจนอีกฝ่ายหลับสนิทถึงอาศัยช่วงนี้สาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ ค่อยๆ วางสะโพกลงบนเตียงข้างๆ คนที่นอนหันหลังให้เบาๆ อย่างกลัวอีกฝ่ายตื่นตกใจ
วางมือลงบนหน้าผากคนตัวเล็กแผ่วเบา ตัวของหญิงสาวดูรุ่มๆ คงเพราะพิษไข้จากบาดแผล
นาธานค่อยๆ เลิกเสื้อคนตัวเล็กขึ้นเพื่อดูร่องรอยที่ตัวเองเป็นคนทำ รอยแด
