ไอมิเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาจากบ้านของเขาอย่างไว ระหว่างทางนั้นแอบปาดน้ำตาไปด้วย
ทั้งรู้สึกใจหายแปลกๆ แต่ความน้อยใจมันมีมากกว่า ในเมื่อเธอเลือกแล้วจะไม่หันหลังกลับ
วันนี้ก็เห็นแล้วว่าเขามีใครคนใหม่ และเธอไม่คิดว่ามันจะจบอยู่แค่คนนี้ ตามนิสัยของเขาคือต้องมีเพิ่มเมื่อถูกใจ อีกอย่างบ้านยังว่างอีกตั้งสี่หลังเขาคงไม่ปล่อยทิ้งร้าง
รถแท็กซี่คันสีเขียวเหลืองแล่นผ่านมาไอมิรีบโบกเรียกแล้วเข้าไปนั่งในรถตรงเบาะหลังของผู้โดยสาร แต่เธอกลับไม่รู้จุดหมายปลายทางว่าจะไปไหนดี เอาแต่นั่งนิ่งจนคนขับรถแท็กซี่เป็นฝ่ายถาม
"ไปไหนหนู"
"เอ่อ.." ไอมิพยายามเค้นสมองว่าตัวเองจะเอายังไงดี เธอไม่มีญาติที่ไหนหลงเหลืออยู่ในเมื่อพ่อเสียไปแล้ว ยิ่งคนเป็นแม่เลี้ยงไม่อยู่ในความคิดของเธอตั้งแต่แรก ถึงท่านจะเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กแต่ก็นำเธอมาขัดดอกได้ลงคอ
"ว่าไง แบบนี้ลุงเสียเวลานะ"
"ไปหน้าปากซอยค่ะคุณลุง"
"ว่าไงนะ ใกล้
