เธอกับเขาและรักของเรา (3P)

7 เก็บเป็นความลับ

เช้าวันนี้เอวาขยับตัวยากกว่าวันก่อนๆ ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยอาจเป็นเพราะว่าเธอใช้งานหนักไปหน่อย เพราะเดิมทีเธอตั้งใจเอาไว้ว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายของเธอกับเขาทั้งสองคนแล้ว แต่เช้าวันนี้เธอตื่นมาแล้วร่างกายเธอยังคงเปลือยเปล่าเหมือนอย่างวันนั้น และเขาทั้งสองคนก็นอนขนาบข้างเธอทั้งสองข้างอย่างวันนั้นเหมือนเดิม

เช้านี้เธอต้องไปแล้วจริง ๆ เมื่อคืนนี้เธอสุดเหวี่ยง และประทับใจคนทั้งคู่อย่างมากที่ปรนเปรอความสุขให้เธอได้อย่างต่อเนื่อง และไม่ขาดตกบกพร่องเลยทั้งคู่ เธออยากจะชื่นชมเขาให้นานกว่านี้อีกหน่อย แต่ไม่เอาแล้ว เพียงสองครั้งก็พอแล้ว มันจะไม่มีครั้งที่สามอีกอย่างแน่นอน

"ซี้ด" แค่ขยับก็ทั้งเสียวทั้งแสบส่วนนั้นเลย เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ กวาดสายตามองไปทั่วห้องก็เห็นว่าเสื้อผ้าของเธอกับเขาทั้งสองคนกระจัดกระจายออกไป อีกทั้งคนทั้งคู่ก็นอนเปลือยเปล่าอย่างไม่อายราวกับว่าหมดแรงแล้วล้มตัวลงนอนเลยอย่างนั้นแหละ

"เจ็บเหรอ" น้ำเสียงแหบแห้งของผู้ชายที่เพิ่งตื่นทำให้เอวาตกใจไม่น้อย เดิมทีเธอตั้งใจว่าจะหายไปเงียบ ๆ เหมือนเดิม แล้วทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น หากใครคิดว่าเธอกำลังหลอกกินเขาทั้งสองคนเธอก็คงไม่สามารถปฏิเสธได้ แต่เธอไม่คิดว่าในสองคนนี้จะมีคนตื่นขึ้นมาดักเธอก่อน

ไม่เหมือนครั้งที่แล้วที่เขาทั้งคู่ต่างก็หลับเป็นตาย...

"เอ่อ..." อาชาแอบยิ้มเล็กน้อย เธอคงคิดจะชิ่งเขากับลีโออีกสินะ ดีนะที่ครั้งนี้เขาไม่ทำเนียนนอนหลับเหมือนครั้งนั้น ไม่อย่างนั้นเธอก็คงจะทำเหมือนเดิมอีกแน่ ทั้ง ๆ ที่เราทั้งสามคนก็มาถึงขั้นนี้กันแล้ว แต่เธอกลับทำราวกับว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นมาได้ยังไง ครั้งนี้คิดจะสลัดเขากับลีโอไปคงเป็นเรื่องที่ยากพอ ๆ กับงมเข็มในมหาสมุทรนั่นแหละ

"..." ทำยังไงดี จะแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ก็ไม่ได้แล้วด้วย ในเมื่อพวกเรารู้จักกันเป็นอย่างดี แต่ว่าเขาเป็นผู้ชายก็คงไม่ถือหรอกมั้งเธอเป็นผู้หญิงเธอสิเสียหาย

"พี่ถามว่าเจ็บเหรอ" อาชาขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันที่เราทั้งสามคนห่มอยู่ มันไม่มีอะไรปกปิดเลย แล้วสิ่งที่มันนูนขึ้นมาตรงส่วนนั้นของอาชาถ้าไม่ใช่แขนก็คงเป็น...

เอ่อ... ไม่ใช่แขนแล้ว

เพราะอาชายกมือขึ้นมาเสยผมลวก ๆ ผู้ชายตอนที่เพิ่งตื่นนี่ดูดีแบบนี้ทุกคนเลยไหมนะ เอวาพยายามเบนสายตาหันไปทางอื่นเธอไม่อยากจดจ่ออยู่กับส่วนนั้นของเขามากเธอกลัวว่าเธอจะเกิดอาการอยากส่งท้ายขึ้นมาคนที่ยังไม่ตื่นจะแย่เอาได้

แต่เมื่อพูดถึงลีโอแล้วเมื่อคืนนี้เขาก็สู้ไม่ถอยเลยเหมือนกันนะ ดีจัง ส่วนอาชาคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอตอนนี้แม้จะดูนิ่งแต่ว่าเขา 'ดุ' อย่าบอกใครเลย

"คิดอะไรอยู่"

"เอ่อ... เอวาขอตัวก่อนนะคะ"

"เดี๋ยวสิ" อาชาคว้าที่แขนเรียวของเธอเอาไว้ พลางเลื่อนสายไปมองลีโอที่ยังหลับอยู่ เขาตัดสินใจลุกขึ้นจนเผยให้เห็นทุกส่วนของร่างกายโดยไม่อาย มีแต่เธอที่ยังนั่งอยู่บนเตียงนอนของเขา ใบหน้าจากสีขาวพลันเปลี่ยนเป็นแดงเรื่อ เบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ อ้าปากค้างจนคางแทบถึงคอ

"วะ ว้าย! พะ พี่อาชา ปล่อยเอวาลงนะคะ"

"อย่าเสียงดัง" เขาเดินมาอุ้มเธอขึ้นแนบอกพาเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ววางเธอลงในอ่างอาบน้ำ เธอเขินอายมากที่เขาทำแบบนี้เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ไงล่ะ เธอเปลือยเปล่าไปทั้งตัวเลยนะ แถมร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยรอยทั้งนั้น

"อาบน้ำก่อน" อาชาเปิดน้ำให้เธอ จากนั้นเขาก็หันไปเปิดตู้แล้วหยิบเอาแปรงสีฟันอันใหม่ออกมาแกะออกพร้อมใส่ยาสีฟันให้เธอแล้วยื่นไปให้เธอ

"พี่ไม่รู้ว่าเอวาใช้เครื่องสำอางอะไร ใช้อันนี้ไปก่อนเดียวพาไปซื้อ" ใครจะไปด้วยฮะ! จ้างให้เธอก็ไม่ไปหรอกเธอจะชิ่งแล้ว!

"มะ ไม่ต้องซื้อแล้วก็ได้ค่ะ"

"ทำไมล่ะ เดี๋ยวจะพาไปสแกนหน้าเข้าคอนโดด้วย แล้วก็รับคีย์การ์ดเข้าห้องพี่" ไม่ต้องโว้ย! จะชิ่งแล้ว ถึงแม้เขาสองคนจะเป็นตาแซ่บ แต่ว่าเธอพอก่อนไม่อยากกินคนรู้จักยะ!

"เออ พี่อาชาคะ เอวาต้องกลับบ้าน" พอพูดคำนี้ไปอาชาก็มีสีหน้าตึงเครียดขึ้นมาทำเอาคนตัวเล็กพูดไม่ออกเธอได้แต่แปรงฟันอย่างเงียบ ๆ ชิ ทีเมื่อคืนล่ะว่าง่ายเป็นแมวเชียว มาเช้านี้เป็นยักษ์แล้วเหรอ

"ละ ลงมาทำไมคะ" อาชาไม่ตอบแต่เลือกที่จะเดินมานั่งลงในอ่างซ้อนด้านหลังของเธอ เขาอาบน้ำให้เธอ พร้อมกับแปรงฟันของตัวเองไปด้วย ขณะเดียวกันมือหนาก็ลูบไล้ร่างบางของเธอไปจนคนตัวเล็กรู้สึกว่าถ้าปล่อยให้เขาลูบไล้ร่างกายของเธอนานกว่านี้มีหวังเธอได้จัดก่อนจากแน่นอน

แกรก!

"ได้จังหวะจริง ๆ" ลีโอเดินเข้ามา เขาพาดผ้าขนหนูเอาไว้แล้วเดินมาตรงที่เอวานั่งอยู่ ก่อนจะโน้มตัวลงมาแล้วใช้มือของเขาเชยคางมนของเธอให้เชิดขึ้น พร้อมกับประทับจูบมาที่ปากเธออย่างนุ่มนวล

"มอร์นิ่งครับ" เอวายังไม่ทันได้ทำอะไรก็เหมือนมีเด็กขี้อิจฉาอาชาไม่ยอม เขาจับใบหน้าของเธอแล้วให้หันกลับไปหาเขาพร้อมกับทาบปากของเขาลงมาเช่นกัน

"วันนี้อยู่กับพี่เถอะนะ" อ้อนเก่ง

"ไม่อยากให้ไปไหนเลย" เธอไม่ใจอ่อนง่าย ๆ หรอก

ขณะที่อาชายังอ้อนเอวาอยู่ ลีโอก็ยืนอาบน้ำโทง ๆ ทำให้เอวาได้เห็นอาหารตาที่เจริญหูเจริญตาแต่เช้า เธอรู้สึกสดชื่นราวกับดอกไม้ที่ได้น้ำเมื่อเห็นทั้งร่างกำยำของอาชากับลีโอไปพร้อมกัน

"จะให้เอวาอยู่ทำไมคะ"

"อยากอยู่ด้วย"

"ลีโอก็อยาก เอวาไม่อยากเหรอ" อยากสิ ไม่ใช่อยากอยู่นะ แต่อยากอย่างอื่น เมื่อเห็นความพองตัวของสิ่งที่จมอยู่ใต้น้ำก็ยิ่งทำให้เธออยากจนอดเผลอคิดไม่ได้ว่า 'จับงูอีกสักวันคงไม่เป็นไรมั้ง'

เธอจะไม่พูดเรื่องสถานะอะไรทั้งนั้น เธอไม่ได้อยากสานต่อในความสัมพันธ์ที่ยาวกว่านี้อยู่แล้วแต่ที่เธอยอมอยู่ต่อเนี่ยเพราะวันหยุดเธอว่างไม่มีอะไรทำอยู่แล้วไง งั้นก็อยู่ต่ออีกสักหน่อยก็คงไม่เป็นไร

โค้ชไม่ได้จะลงสนามเองสักหน่อย โค้ชแค่ลองสนามเฉย ๆ เท่านั้น

"ก็ได้ค่ะ แต่เรื่องของเราสามคนช่วยเก็บเป็นความลับได้มั้ยคะ"

"ทำไม! / ทำไม!"