เพเรอคลิสบิดคอไปมาด้วยความเมื่อยขบ หลังจากนั่งคร่ำเคร่งอยู่กับงานด่วนยาวนานหลายชั่วโมงติดต่อกัน ประตูห้องนอนถูกผลักให้เปิดกว้างออก มือใหญ่เอื้อมไปกดสวิตซ์ไฟจนแสงสว่างกระจ่างชัดทั่วห้องกว้าง เขาหันไปดึงประตูห้องให้ปิดสนิทลง และเดินเข้าไปภายในส่วนที่เป็นห้องนอน และนั่นก็ทำให้ต้องชะงักงันเบิกตาค้างเติ่ง
“แซนดี้...”
เสียงห้าวครางแผ่วเบาในลำคอ นัยน์ตาคมกริบถูกตรึงแน่นเอาไว้กับภาพอันเย้ายวนใจของผู้หญิงที่มีรูปร่างสวยที่สุดเท่าที่เคยพบเห็นมาก่อนในชีวิต
เขาเผยอปากค้าง... ใช่ นี่แหละอาการของเขาในตอนนี้ สายตาไม่อาจจะหยุดจับจ้องมองความงดงามเบื้องหน้าได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว เลือดหนุ่มเดือดพล่านบ้าคลั่งขึ้นมาในเฉียบพลัน
เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเส้นผมที่แสนดีรวบตึงเอาไว้ใต้เน็ตตาข่ายจะดกดำเงางามและยาวสลวยมากขนาดนี้ เจ้าหล่อนนอนระทดระทวยอยู่บนเตียงกว้างที่มีเขาเป็นเจ้าของ ผิวกายขาวเนียนอมชมพูกลมกลืน
