ไทเกอร์…
ผมกลับเข้ามานั่งในรถหลังจากที่เอาของขึ้นไปให้ใครบางคนได้เป็นชั่วโมงแล้ว จากที่คิดว่าจะกลับไปนอนจะได้เตรียมตัวมารับใครบางคนไปเรียนในเช้าวันพรุ่งนี้ อยู่ ๆ ก็รู้สึกไม่มีแรงขับรถเสียดื้อ ๆ ได้แต่นั่งหลับตาไล่ความคิดหงุดหงิดออกจากหัว ไม่อยากคิดเลยว่าพอมีแฟนกับเขาทั้งทีก็เหมือนจะอกหักตั้งแต่เริ่มต้นซะแล้ว
“กับละออไม่เห็นเป็นงี้เลย พอรู้ว่าเธอไม่ชอบก็เฉย ๆ ไม่เจ็บอะไร”
ถ้าผมไม่เดินเอาของขึ้นไปให้ก็คงไม่ได้ยินอะไรแบบนั้น… ไม่รู้สึกอะไรเลยงั้นเหรอ? ทั้ง ๆ ที่ทำดีด้วยขนาดนี้ ลึกซึ้งด้วยกันขนาดนั้นแล้วยังไม่รู้สึกอีกเนี่ยนะ แล้วผมล่ะ? ทำไมถึงได้รู้สึกอยากอยู่ข้าง ๆ อยากดูแล…
“คุณไทเกอร์หลับอยู่หรือเปล่าครับ”
เสียงใสของใครบางคนที่ผมกำลังคิดถึงลอยเข้ามาในหู พอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นถึงได้เห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ หรือว่า… จะมาบอกเลิก?
“ลงมาทำไม ทำไมยังไม่นอนอีก”
ผมเอ่ยถามคนที่
