ละออ…
“พี่ธามอื้อ อย่าาอื้ออ”
เสียงฉันที่โดนกลืนกินครั้งแล้วครั้งเล่าร้องบอกคนตัวใหญ่กว่าที่คร่อมร่างฉันเอาไว้และบดจูบลงมาซ้ำ ๆ กลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งโชยออกมาตามรูขุมขนของคนร่างใหญ่ กลิ่นลมหายใจที่มีแต่แอลกอฮอล์ของพี่เขาและริมฝีปากหนาที่ขยี้จูบลงมาเริ่มทำให้ฉันอ่อนแรง ไม่รู้เป็นเพราะเมารสจูบดูดดื่มของพี่เขา เมากลิ่นแอลกอฮอล์หรือเพราะเผลอใจไปกับพี่เขากันแน่ฉันถึงได้รู้สึกอ่อนแอขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะมาทำร้ายเขาแท้ ๆ แต่กลับปล่อยให้ตัวเองถูกเขากระทำซะได้
หากจะบอกว่าในเวลานี้ฉันเผลอใจให้พี่เขาไป เพียงเพราะเขาคือคนที่เราชอบมาก ๆ ไม่ว่าตอนนี้จะด้วยอารมณ์พี่เขาพาไปหรือเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เลยทำให้พี่เขาจำฉันไม่ได้ก็ตาม ไม่เป็นไรหรอกถ้าคนที่ชอบมาก ๆ มาอยู่ตรงนี้น่ะแค่จูบก็คงไม่เป็นไร หากจะบอกว่าฉันกำลังฉวยโอกาสนี้ใกล้ชิดกับพี่เขาก็คงใช่
กึก!
“อื้ออ!”
อาการเคลิ้มก่อนหน้านี้หายไปสิ้นเม
